Solidarity Message from SDP Sec.-Gen. Dr Chee Soon Juan

Solidarity Message from Singapore Democratic Party (SDP) Secretary-General

Dr Chee Soon Juan

(Note: Dr Chee Soon Juan was invited to attend the 9th anniversary of Friends of SUARAM Johor. SDP Assistant Secretary-General Mr John Tan attended the event on behalf of Dr Chee due to his travel ban and delivered the following address for Dr Chee.)

Your Excellencies, Honourable Members of Parliament, and dear Friends of Suaram,

It is with honour that I accept this invitation to the Friends of Suara Rakyat Malaysia's celebration of the 9th anniversary of its Johor branch. Of course, I do this only in spirit because the Government of Singapore has banned me from traveling overseas to attend such events.

But such a ban will not dampen my enthusiasm to be with an organisation that has long held my admiration for the tireless work that you do in defending human rights in Malaysia and the campaign to abolish the Internal Security Act in your country.

Suaram itself, of course, goes further back in its history with many of its leaders and associates now holding offices in Malaysian legislatures.

Indeed you have inspired many a civil society actor here in Singapore who is beginning to demonstrate signs of life in the authoritarian state. One of the most active NGOs in my country is the Society Against the Death Penalty (SADP) which is currently and rather ironically campaigning for the life of Malaysian Yong Vui Kong to be spared from the gallows because of drug peddling.

We, too, have the ISA which continues to detain citizens without trial. As you know the ruling People's Action Party has imprisoned many opposition leaders, trade unionists, journalists and social activists under the ISA – many for decades – simply for opposing its rule. One giant among the detainees is Said Zahari who now resides among you in Malaysia.

This antiquated law formed during the colonial years must not be allowed to continue to terrorize and suppress a people. The Singapore Democratic Party joins in the growing movement, both in Malaysia and Singapore, to abolish such a law. The cowardly Act has no place in modern societies that strive for progress.

The ISA, however, is just one such tool used to stifle the development of democracy. In Singapore, we have a myriad of laws that the PAP Government uses to ensure its undemocratic rule. My party colleagues and I continue to be prosecuted for participating in peaceful protests. We are repeatedly imprisoned for exercising our rights to freedom of speech and assembly.

In 2009, the PAP even introduced the Public Order Act which prohibits even one person from conducting a protest.

Additionally, and quite uniquely to Singapore, there is also the defamation laws which have been employed by the ruling regime to silence its critics. My inability to be with you today is a result of a law suit which Lee Kuan Yew and former prime minister Goh Chok Tong took against me that resulted in the courts ordering me to pay half-a-million dollars in damages. My inability to meet their demands has resulted in my bankruptcy which, in turn, bars me from standing for elections as well as traveling overseas.

Mr Lee and his son, the current prime minister, also sued the SDP in 2006 for which they have been awarded another $500,000.

But despite all the harassment and persecution, I view the future with hope. For every democrat that dictatorships suppress, ten others will rise to continue the struggle for common decency, for political civility, for human rights.

While autocrats are mortal, the ideas and ideals of freedom transcend time. And just as it is impossible to stop an idea whose time has come, democracy will not be denied.

My friends, we work assured in the knowledge that we are on the right side of history.

On this special occasion, I extend to you my best wishes and heartiest congratulations on your 9th anniversary and even though I cannot be with you in person, no ban can stop me from celebrating this special occasion with you in spirit.

Yours in solidarity,

Chee Soon Juan
Secretary-General
Singapore Democratic Party

Read More

“反抗法西斯统治，埋葬巫统政权”

“反抗法西斯统治，埋葬巫统政权”
论坛主持人朱信杰开场白

（本文为论坛主持人朱信杰代表柔佛州人民之友工委会在2010年10月17日工委会举办的“反抗法西斯统治，埋葬巫统政权”论坛发表的论坛开场白）

我们，柔佛州人民之友工委会，是马来西亚人民之声（SUARAM）在柔佛州的一个草根领导组织。它是由州内一群前劳工党人、前政治扣留者、前职工运动者、华教工作者、社会民主人士以及大专知识青年，为了更有效反对巫统霸权、反对种族主义、争取民主人权而携手合作、在2001年9月9日宣布成立的。直到今天，我们经历了9年的时间和路程。在柔佛州推广人权意识与促进社会醒觉方面，我们取得了些少的成绩，我们还要作出更多更大的努力和贡献。


拟订论坛议题作为9周年纪念活动的内容

今天，是柔佛州人民之友工委会成立9周年纪念。我们举办这样的一次“论坛”与“餐会”相结合的活动，目的是（一）探讨我国民主人权运动的当前阶段的任务；以及（二）促进州内关心民主人权运动人士的联系与交流。我们选择“反抗法西斯统治，埋葬巫统政权”，作为今天论坛的议题，其由来是这样的——

今年5月15日，我们柔佛州人民之友工委会联合州内一个印裔社群组织——大红花之友，举办了一场主题为“从霹雳大臣双胞案，谈大马宪政危机”的论坛。前首相署部长、现任公正党最高理事拿督再益依不拉欣在论坛上发表了“大马已经成为一个新兴的法西斯国家”的重要论断。接着，公正党（马来文版）党报主编朱卡耐达益 (Dzulkarnain Taib)在8月份的公正党党报里写下一篇题为《马来西亚正朝向铁腕统治？》的专文，他论证纳吉政府已在逐步法西斯化。

因此，我们认为，当前阶段，纳吉掌控的国阵政府是不是一个法西斯政权或者是正趋向法西斯化？各民族各阶层人民应该如何对待它呢？在法西斯政权的统治下，广大人民的出路在哪里？这些问题是忧心我国政治前途的党团和人士应该密切关注和认真思考的。


选择3名具有特定代表性的论坛主讲人

我们决定邀请3名我国具有特定代表性的政治领袖，对今天的论坛所拟定的议题，出具论文、发表演讲，并回答现场提问。他们是回教党精神领袖聂阿兹、社会主义党秘书长阿鲁哲文及民主行动党中央策略及研究局主席 林吉祥。考虑到3名受邀者都是党政的重要人物，如果无法抽空莅临主讲，我们请求派出另外的政治领袖，代表他们的政党发言。我们作出这样的选择是基于下列考虑：

一、聂阿兹与回教党是基本上代表着我国中下层的马来族群回教徒，以回教堂（主要在郊区）为活动中心，具有广泛、深厚的群众基础的政治领袖和政治组织。聂阿兹与回教党中一些领袖从曾经被收编成为国阵成员党的惨痛经验中，认识到巫统霸权集团的虚伪性与反动性，从而向巫统霸权展开坚决的斗争。

二、阿鲁哲文与社会主义党是基本上代表着我国最受压迫也最贫困的下层劳动人民，主要是从昔日的园丘游离出来而今难以找到出路的印度族群。阿鲁哲文与社会主义党的重要领袖，大都是从反压迫、反剥削斗争中锻炼出来的重要骨干，具有鲜明立场和抗争精神。

三、林吉祥与民主行动党是基本上代表着我国城市小资产阶级和劳动阶级，主要是华裔族群包括商人、小贩、工人、农民、渔民的利益和愿望的政治领袖和政治组织。林吉祥与民主行动党长期以来，揭发贪污、舞弊、滥权以及鲜明反对回教治国的政策和主张，赢得广泛的支持。

林吉祥无法抽空亲临主讲。行动党决定委派其国际与非政府事务秘书刘镇东代表发言。刘镇东也是民主行动党中央策略委员会成员，同时是槟城升旗山国会议员。


我们的严正立场和态度

最后，我代表工委会向大家表明，大马人民之声以及柔佛州人民之友工委会，是为民主人权而奋斗的非政府组织，不是隶属于任何政党的组织单位。我们举办这次的活动，不是为了扶持任何政党上台执政，而是为了促进民主人权运动的发展。这是我们的严正立场与态度。

让我引述严居汉代表工委会在2008年7月12日应邀出席在美里民主行动党支部为庆祝民主行动党登陆砂拉越州30周年纪念，假美里富丽华大酒家举行的千人晚宴上发表的下列一段讲话，重申我们作为非政府组织的严正立场和态度，并与在场的诸位和全柔以至全国的同道和朋友们共勉：

“一、只要大方向一致，无论是个人或是团体都应该组织起来，为维护民主人权和争取社会公正而共同奋斗。公民社会需要为人民利益而奋斗的政党，也同时需要为人民利益而工作的非政府组织。

二、非政府组织和政党不同的地方在于：执政党掌握着国家权力，反对党则希望有朝一日推翻执政党而夺取国家权力，而非政府组织则不同，其奋斗目标是为民主人权和社会公正，不是为掌握或夺取国家权力。

三、非政府组织的性质和地位不会因不同政党执政而改变或有所不同，在国阵执政下是非政府组织，在民联或其他政党执政下也还是非政府组织。非政府组织，永远是站在人民立场上为人民利益做事。

四、只要是维护和促进人权的亲人民政党，非政府组织一定给予支持与合作。一旦任何政党掌握国家权力而走向霸权专制反人民道路，非政府组织将与广大人民一起加以反对与制止。”

我们举办今天的“反抗法西斯统治，埋葬巫统政权”论坛，也贯彻同样的原则。


谢谢大家支持我们的活动。

Read More

为全民维护公正，埋葬法西斯巫统

为全民维护公正，埋葬法西斯巫统

回教党精神领袖兼吉兰丹州务大臣
聂阿兹

（ 应邀在2010年10月17日柔佛州人民之友工委会举办的
“反抗法西斯统治，埋葬巫统政权”论坛发表的论文）

导言

至仁至慈的真主在《古兰经》中（经文Qashash，诗句4-5）表示：“法老确已在国中傲慢，他把国民分成许多宗派，而欺负其中的一派人；屠杀他们的男孩，保全他们的女孩。他确是伤风败俗的。我要把恩典赏赐给大地上受欺负的人，我要以他们为表率，我要以他们为（大地的）继承者。”

法西斯主义者指的是信仰反民主统治的民族主义者。而法西斯主义则是指右翼极端分子的政治制度或理论。《古兰经》里就有提到，关于奉行种族优异论的极端政权如何残害成千上万个反对其政权的人的生命。

《古兰经》中再三重复有关科普特族（Qibti）法老屠杀与他不同血统的以色列小男孩的故事以及有关易扑拉欣先知（Nabi Ibrahim AS）时代，以残忍而闻名的尼姆罗德王（Namrud），对信仰上苍教义的人们（觉者）残酷的统治。这说明，法西斯或法西斯主义不仅滋生于现代历史，而早在人类文明发展之初就已经出现了。而较晚出现的伊斯兰教，其任务就是要以本身特殊的方式，埋葬法西斯思想和行为。


伊斯兰教与法西斯主义水火不容

伊斯兰教是在真主安拉启示下创立的宗教。启示由天使加布里埃尔（Jibrail）传达给先知穆罕默德。伊斯兰教义中有两个主要内容：

第一， 安拉是世界万物的创造者，世界不属于人类。人类只是地球的过客。过客或客人纵使再杰出，也不能任意妄为。比方说，一位领袖到别人家里做客，当然只有在主人邀请下才可进入主人家里，而且只能停留在客厅，而不能擅闯家中其他范围。在安拉的土地（地球）上的作客的人类，又怎么可以依自身喜恶而为所欲为呢？先知穆罕默德表示（布哈里圣训）：“把自己当成是这世界的客人或暂时停下歇脚的过客。”
第二， 伊斯兰教告诉信徒们，在现世的生命死亡以后，将会在后世里复活。人们的生命并不止于现世，生命将在后世延续，而后世的生命将得到永生。因此，在复活之时，人们将面对真主的审判。人们将为其在人世间的所作所为面对终极的审判。

在这样的教义教导下，一个穆斯林，不管是领袖或是百姓，都不能采取法西斯式的做法来残害其他人。换言之，伊斯兰教禁止一个领袖对人民进行任何形式的迫害行为，更妄论容许一名领袖成为法西斯主义者。所以不须担心，如果伊斯兰领袖成为统治者，他不可能对人民进行压迫。

然而，遗憾的是，目前有一些伪装成伊斯兰教徒的领导者，却奉行法西斯式的统治，这些领导者很可能是带上伊斯兰面具的极端主义者。这些领导者只有一颗不畏惧创造了全人类的真主安拉的空虚的心和灵魂！


伊斯兰教有能力防止法西斯

伊斯兰教义的力量在于能够说服信徒们深信后世复活以及审判日之说。伊斯兰教可以使信徒坚信真主的教诲，即使在无人看见的情况下，也不敢犯下罪行，即便当时周围没有执法人员或闭路电视（CCTV）。伊斯兰教义告诉所有信徒，一个神秘而不可见的天使每时每刻都伴其左右，记录人们的一切言行。当审判日到来时，一切恶行将被报以地狱极刑；相反的，行善积福的人将能到天堂享福。
这种学说理应可以防止每一位领导人以法西斯式的行为对待人民，领导者甚至害怕对人民进行压迫，掠夺或失信，以免愧对人民与国家的信任。

真主安拉提醒人们，他每时每刻都在观察着人们的一举一动。真主在《古兰经》中（经文哈迪德，第4节）表示：“无论你们在哪里，他是与你们同在的；他是鉴察你们的行为的。”


法西斯主义在马来西亚

虽然联邦宪法第3条（1）阐明伊斯兰教是官方宗教，而人民可以自由信奉其他宗教，由巫统主导的国阵统治集团的权力以及统治模式，是以世俗化的狭隘种族主义为基础的，并不根据任何宗教教义。
这意味着国阵政府并不奉行任何宗教精神。如是观之，统治集团对国内部分人民的专制、压迫、侵权和不公正的统治是无可避免的。因为，国阵领袖没有了解真 主安拉所教诲的善与恶。因此，他们才敢于使用无须经审讯就能扣留的恶法（内安法令）、用各种法令限制言论自由、不发出准证给反对党媒体（报纸，广播，电 视）以及滥用多个国家机器（选举委员会、警察、法院、司法等）。显而易见，巫统期望通过法西斯式的统治模式，来协助维系其摇摇欲坠的政权。正是这种法西斯 式的做法，使他们不再尊重宗教教诲、不遵守宪法以及剥夺人民的权利。这也导致了霹雳州政变的发生。一个合法的民选政府就这样遭到推翻。


吉兰丹州的经验

巫统也对吉兰丹州人民实施可算是法西斯式的残害。当回教党于1990年组织吉兰丹州政府，巫统便不再遵守联邦体制的精神，不断侵害丹州人民的权益。他们蓄意延缓缴交在宪法内明文规定的年度拨款（wang geran tahunan），到目前为止，中央政府已经冻结了118个在丹州的开发项目。巫统的领导人甚至曾在州议会里亲口承认，他们就是展延或冻结这些在大马计划里已经获得批准的项目的始作俑者。

也是在这种法西斯残害下，丹州政府被巫统领袖拖欠不少过2亿令吉的石油权利金（石油税）。我们决心追讨回我们应得的石油权利金。上个月，吉兰丹州政府正式启动法律程序，向国油公司追讨石油权利金。我们相信，全能的真主会眷顾我们，因为我们正在落实真主赋予我们的任务，既反对法西斯，建立一个人人平等的社会。


法西斯主义必将灭亡

我们深信，任何形式的法西斯主义，都正逐步迈向灭亡。人们掌握信息的能力以及人民的觉悟已经提高，这为巫统及国阵的法西斯统治制造了越来越多困难。我们必须坚拒巫统继续剥夺人民应享有的公正，必须坚拒他们持续对人民进行盘剥和奴役。

今天，历史上，从意大利墨索里尼统治开始的法西斯主义，已经不复存在了。但法西斯的种子以各种不同的形式在世界各地扎根和发展。否定人民参与一个透明的民主政治的权利，也是其中一种法西斯主义。同样的，极端种族主义的叫嚣和充满种族歧视的号召，也足以导致法西斯主义。

目前最主要的，是必须提高人民反对巫统和国阵法西斯化的觉悟。真理必将取得最终的胜利，就好像黑暗必将在太阳升起时退下。实践将证明，法西斯主义是一支正在被白蚁腐蚀的暴政的支柱，它必将在时候来临时倒下。

现在，是时候民联必需加强对各阶层人民及选民（不管是在城市、农村或内陆地区）的宣教工作，以提高人民的觉悟。领导者已经被赋予任务。领导者应通过展现以宗教为基础的领导素养，证明他们的诚信，切勿漠视宗教的教诲。就好像伊斯兰教赋予所有领导者责任，也将在后世审判他们给予人民的领导。



谢谢。

Read More

发展人民力量，埋葬巫统霸权

发展人民力量，埋葬巫统霸权

马来西亚社会主义党秘书长
阿鲁哲文 （S. Arulchelvan）

（应邀在2010年10月17日柔佛州人民之友工委会举办的
“反抗法西斯统治，埋葬巫统政权”论坛发表的论文）

前言

首先，我要向柔佛州人民之友工委会、大马人民之声的诚意邀请, 并给马来西亚社会主义党一个难得的机会, 探讨这么一个引人注目和炙热的课题, 致以万二分的谢意。

“反对法西斯统治，埋葬巫统政权” 这个主题非常清晰。 主办单位提出了一个很尖锐和针对性的问题。我们面对的这个问题, 目前是非常真实和现实的。

今天, 我们正经历一个非常精彩的时代。近几十年来，处于低靡和平静的马来西亚政治，忽然掀起波浪和变化。2008年的政治海啸带来了改变，却没能推翻自独立以来就统治着我国的政权。现在是两个政权交替的过渡期时代吗？问题是, 旧有的巫统国阵政权会被埋葬吗? 或恰恰相反, 它可能巩固自己的势力, 并重新获得人民委托, 继续掌握政权？

主办单位敢于在巫统最强的堡垒区 ——柔佛州, 举办这么一个论坛, 以探讨如何埋葬巫统, 我要向主办单位祝贺。（注: 柔佛州也是巫统创党人翁嘉化的出生地）

如果我们敢于在柔佛州谈论关于埋葬巫统的事， 那么埋葬巫统是非常有希望的。有些人的看法是，柔佛州将会是最后一个被推翻的州政府。当英国占领马来亚时，柔佛州也最后一个向英殖民低头的州属。当日本占领马来亚时，从北部开始侵入，所以柔佛州又再一次成为最后沦陷的州属。今天，预测柔佛州可能是倒下的最后一个巫统州政权，那也不足为奇。所以，今天在柔佛州举办这个论坛，那是富有现实意义和政治意味的。


什么是我们当前的问题？

主办单位提出了3个有实际意义的问题：

1) 纳吉所领导的国阵政府是不是一个法西斯政权，或是一个走向法西斯主义的政权？
2) 各民族人民应该采取什么立场，來对待这样一个政权？
3) 在法西斯政权统治下，广大人民的出路在哪里？

这些问题非常尖锐和适中。不过，我要另外提出2个与上述3个问题有关的问题.。在这过渡时期, 这两个问题是核心问题。

1) 巫统主导下的国阵政权会倒台吗？
2) 巫统—国阵会和平和安静地放弃政权吗 ? 还是会顽抗到底呢？


巫统将会垮台！

針对上面的第一个问题，我的答案是：“是！”。我有理由相信, 巫统/国阵政府将会垮台, 失去政权。这个论断是以自然规律和和社会科学规律为根据。没有一个政权和社会制度是永恒的。变化必來自內部 (因內部结构腐化), 加上外來变革的要求。可以肯定的是, 巫统政权將不能持久。 哲学家黑格尔把这种变化称为辩证法（即: 事物處在不断运动, 变化和发展之中, 那是由于內部的矛盾所引起的.） 今天我们可以看到的是，巫统或国阵政府正日益衰落, 离开灭亡的日子不远了。巫统/国阵的政治气数已到了尽头. 前一个时期, 它的气势似乎鋭不可挡. 但是, 今天它的气势每況愈下。

1969年，联盟政府（国阵前身）曾遭遇到同样的命运. 但是, 通过重新包裝, 改变为国阵, 联盟又起死回生.。通过 “513流血事件” 、颁布紧急狀态、和援引内安法令进行大逮捕等事件, 国阵才走上政治舞台。通过联合几个反对党 (包括: 民政党、回教党以及人民进步党等），联盟蛻变为国阵而获得重生, 恢复巫统霸权, 继续维持其执政权力。

现在，国阵再一次面临灭顶之灾。巫统或国阵是否会再次重新包装? 这个时候, 谁将冒出头來挽救他们？有人提出重新包裝的两个建议. 那就是, 2008政治海啸过后, 人民进步党提出, 国阵必须改变, 走向多元民族的道路。此建议获得国阵几个成员党 (包括民政党) 的支持. 但是, 巫统始终不愿意改变。纳吉要的是 “一个马来西亚”，但是不要 “一个多元民族的政党”。

接着，巫统尝试伪装自己, 并借用马来人团结和回教的名义, 想与回教党合作。主流媒体尽其所能炒作 “巫统与回教党合并” 的课题，这点是不难理解的. 这点, 确实给民联带来了威胁。若不是一些领袖, 特别是回教党精神领袖聂阿兹, 采取鲜明和坚定不与巫统合并的立场，巫统和国阵可能又获得再生的机会。但是, 这个企图以失败告终。巫统与回教党合并的课题，不单只是被民主行动党和公正党拒绝，甚至连马华、民政党、印度国大党等国阵成员都纷纷提出反对。回教党也召开了党紧急会议, 承诺其党将继续与民联共进退。

因此，巫统面临有史以来最严峻的困境。它想和“马来西亚土族权威组织” (Perkasa) 结为盟友，却受到国阵成员的谴责. 如果拒绝 “马来西亚土族权威组织”，却又遭到前首相马哈迪医生和巫统的马来激进份子的指责。如果巫统无法重新包装，看來, 巫统以及国阵政府將无法恢复元气。我预测, 巫统或国阵政府将会彻底毁灭。我也不排除国阵成员, 或部分成员, 有可能跳槽, 加入民联, 成为其一份子。

当我们在期待着巫统走向灭亡之时，我们别忘了, 马华已決解了它面临的领导危机, 而三美威鲁也将从印度国大党宣告退休。印度国大党和马华的改革, 是否可以挽救国阵和巫统？我认为不可能。我有理由相信, 马来西亚人民已经厌恶马华以及印度国大党的老朽的政治文化。无论如何，我们不能低估国阵的努力, 他们极有可能重新获得人民的信赖。然而，如果民联无法成功改朝换代，我觉得, 必须责怪民联本身未把握时机。我认为，阻碍民联成功改朝换代的敌人不单单只是巫统或国阵，它也关系到民联如何处理自身的问题。


巫统会和平交出政权吗？还是会顽抗到底, 以维护其政权？

第二道问题是:巫统是否会以和平方式交出政权? 还是会顽抗到底, 以维护其政权？这是一道很难回答的问题。

要解答这道问题, 不只是要看国阵的弱点，也关乎到民联的强项。世界各国伟大的工人阶级革命运动, 包括俄罗斯、中国革命、古巴革命、伊朗革命, 以及菲律宾人民权力和印度尼西亚的改革运动表明: 当人民力量和革命力量足够强大和广泛的时候，反抗势力和人民流血牺牲将会降到最低点。当改革洪流巨大, 气势宏伟, 锐不可当的时候, 想顽抗的反动派最终將屈服而放弃抵抗。

要取得这样的优势，民联这场政治运动必须获得65% - 70%人民的支持。但是, 这样的优势还未出现. 以目前情況來说, 民联离这优势还甚为遥远。过去的几场补选显示, 巫统依然获得马来人的支持，印度人则倾向于回流国阵的怀抱。看来，只有华裔族群对埋葬巫统腐朽政权, 己做好充份准备。

第二点必须了解的是, 巫统已法西斯化呢, 还是正走向法西斯主义。法西斯主义是一种政治意识形态。它具有几项特征, 其中包括: 宣扬极端民族主义 [即: 把国家利益置于个人或社会利益之上]。法西斯主义只注重同一个社群的团结. 巫统则只注重马来民族本身的团结。法西斯主义也包含了其他因素, 如: 民族主义，军国主义，社团主义，极权主义，反共产主义和反自由主义。法西斯主义信仰者通常和意大利领导人墨索里尼（Benito Mussolini）联系在一快。

为了了解巫统是否会采取法西斯的立场，我们必须探讨巫统本身的历史。我们必须进行剖析, 才能看出巫统的真面目。这將或多或少给我们一些概念: 巫统要把我们带往何處, 以及要埋葬巫统政权, 我们得面对的挑战。


巫统与独立无关

巫统作为一个马来政党，竟然以英语取名[即United Malay National Organisation （UMNO）]，是令人费解的。为了马来民族尊严、马来语至上而奋斗的政党, 却不以马来语取名，这点并不足为奇. 这恰好反映了巫统本身就是一个充满诈骗、阴谋诡计、虚假的政党。
巫统不是一个为争取独立而成立的政. 它的成立只为了维护当时的皇室以及贵族精英的利益。当英殖民政府欲成立马来亚联邦（Malayan Union）的时候, 皇室、以及在其身边的贵族, 封建地主的权力受威胁时，巫统才出现。

这一点和许多当时存在的政党，如: 1938年成立的 “联日抗英”的马來青年联盟（KMM） 、1945年成立的马来亚马来民族党（PKMM）、醒觉妇女团（AWAS）、觉醒青年团（API）以及Hisbul Muslimin大不相同。这些政党早在巫统成立前就已经致力于争取独立了. API的斗争口号是“以鲜血争取独立”。Hisbul Muslimin及马来亚共产党（马共）的议程是要驱逐英殖民主义者. 他们远比巫统更有原则。巫统只是皇权的维护者，而随后则向英殖民政府作出了多方面的妥协, 以换取独立。那些真正为祖国争取独立的人士，换来的却是手铐和扣留营的铁丝网。

1948年的紧急状态是显现英国人立场的起点, 反映了殖民主义者站在那一方. 英殖民政府決定, 摧毁由人民力量中心—全马联合行动理事会（PUTERA-AMCJA）、马共等所领导的真正的独立运动. 他们向殖民主义者争取独立. 英国人则大力推崇能够保护他们的利益的政党, 即: 巫统和马华所领导的联盟党。

1947年发生了马来亚有史以来规模最大的人民运动 – 全国大罢市. 这是一项最成功也最全面的人民运动。全国大罢市代表着人民的呼声. 人民要求把一份重要文件, 叫做 《人民宪章》当作是我国独立后的宪法.《人民宪章》是一般人民(我国农民与工人)的灵感和成果。它是我国无产者的声音. 那是一份來自草根人民的文件. 这是我国广大人民(包括各族群和宗教团体)的联合文件。如果《人民宪章》当时被采纳为宪法，马来亚将不会有宗教与种族问题。

1947年10月20日，为了表示人民的全力支持, 故号召举行全国大罢市。这项罢业行动可是马来亚有史以来最大型、全面以及凑效的行动, 足以载入世界基尼斯纪录。当天，全国各地都响应这项行动，商店和商业机构关上大门、公共交通停止服务、人民都不出门, 停止一切作业。这项行动不单单只是像“干净选举联盟”（BERSIH）和“反内安法令”大集会，在首都吉隆坡发生，还在全国各地发生和展开。

全国大罢市震惊了英殖民政府。他们也为人民力量中心—全马联合行动理事会的大联合感到震惊. 人民力量中心—全马联合行动理事会由依沙哈（Ishak Haji Muhammad）所领导. 人民力量中心（PUTERA）成员由觉醒青年团（API）、醒觉妇女团（AWAS）、Hisbul Muslimin、泛马农民阵线（Batas）、马来亚马来民族党（PKMM）以及行动青年党（GERAM）所组成。全马联合行动理事会（AMCJA）则由陈祯禄和约翰伊伯（John Eber）领导。它结合了马来亚民主同盟（MDU）、文员职工会、海峡殖民地团体、退伍抗日军同盟会（MPAJA）及泛马职工总会（PMFTU）。当时的泛马职工总会成员占了全国工人总人数的67%左右. 这比例远远多过如今的区区7%。

1948年，英国人通过全国紧急状态, 使这项如火如荼的运动完全瘫瘓，并挫败了推动《人民宪章》的努力。所有左翼政党和98%的工会被取缔，数千人在 <紧急法令> 下被逮捕，更有数千人被驱逐出境，几乎所有重要高层领袖遭无审讯扣留。英殖民政府通过这一切手段, 确保它所属意的政党—巫统 - 能在不受阻挠的情況下, 上台执政。1948年2月1日，英殖民政府在巫统的配合下宣布成立“马来亚联合邦”。

马来亚在1957年取得独立，但当时的马来亚依然处于紧急状态. 紧急状态在1960年才正式被解除。因此，我国也许是少有的其中一个在紧急状态下宣布独立的国家. 这或可称为“紧急状态下的独立”。

巫统能“获得”独立, 因为它愿意向英殖民政府妥协。今天我们反对美国对伊拉克和阿富汗的占领. 这和反对英殖民政府统治马来亚, 有什么不同呢? 但巫统却向英国作出妥协。
虽然巫统沾沾自喜号称他们没有通过流血而取得独立. 这其实是骗人的说法. 数以千计的马来亚人民在争取独立的斗争中牺牲。数据显示, 总共有1万1千35人在1948-1960的紧急状态下身亡、6千113人受伤、807人失踪、3万4千人被无审讯监禁. 还有2万6千人被驱逐出境。

巫统在1957年8月31日所 “继承” 的独立，是在国家依然处于紧急状态、经济被英国牢牢掌控、外来军队依然驻紮在马来亚; 我国的警察总长仍然是一位洋人的情况下的“独立”。


马来西亚的成立

独立后，巫统继续在马来亚巩固其势力。如果马来亚是在紧急状态时期独立的，那么, 以马来西亚的成立來说, 宣布紧急状态是为了确保马來西亚得以成立。

1963年，巫统与英国同谋秘策成立马来西亚, 这项举措凸现了巫统的法西斯特质。马来西亚的成立, 基本上, 就是因为英国害怕新加坡、沙巴、砂劳越及汶莱会变成共产国家。为了促使马来西亚的成立，最高元首于1964年9月3日，即马来西亚成立前两个星期，宣布全国进入紧急状态。
颁布紧急状态的理由是, 要应对1962年至1966年的“马印对抗”。以 “印尼对抗”为由, 反对党和左翼领袖再次被逮捕. 社阵经常赢得多数议席的地方议会选举也被无限期展延. 直到今天，还未恢复地方议会选举。1965年3月，东姑阿都拉曼宣布取消地方议会选举时, 曾经答应在“马印对抗”结束后恢复选举. 但是，东姑和后來的国家领导人至今都还没有恢复地方议会选举。


巫统横行霸道

1969年全国大选中, 5州政权落入反对党手中。联盟失去2/3的多数国会席位，包括首都吉隆坡。巫统无法接受失败的事实， 因而发生了 “513事件”。柯嘉逊博士关于 “513”的著作指出, “513事件” 是由当时巫统青年团在哈伦指示下所制造的种族暴乱. 政府并未反驳这种说法。
513事件也揭发了纳吉的父亲敦拉萨，从阿都拉曼手中夺权时, 所扮演的角色。1969 年紧急状态巫统通过新名称 - 国阵 - 挽救了其政治寿命。1969年过后，新经済政策的出炉, 使巫统能开始另一阶段的种族政治. 1969年紧急状态颁布后，反对党获胜的5个州属被取消，联盟以重新包裝的新面貎 - 国阵 – 粉墨登场。唯有行动党与人民党没有加入国阵。

从此，巫统行使政府权力, 致使群众运动和人民各种行动瘫瘓。警察、司法、媒体和其他都被政府操纵，以确保巫统政权能继续掌权。

1974 年，我国面对严重的经济通货膨胀，糖从30仙起至60仙， 面粉从20仙起至50仙， 橡胶价格下跌， 失业率提高，没为贫穷者提供住所等。那时候，大学生参加保护下层人民.。华玲事件（19-11-1974）中, 共有1000 农民参与示威游行。游行示威, 从20日起, 一直持续到21日. 1974年11月21 日, 共有1万3千人游行到华玲市区去。

巫统与国阵法西斯的反应是, 摧毁大学生的运动。 1128学生被政府扣留，其中包括赛胡先阿里和安华依布拉欣。 后来，政府修改<1975大专法令>，大学团体全部都被解散。

两年后，巫统利用紧急状态夺取吉兰丹州政权。开始时，巫统与回教党（当时属国阵成员党之一）进行协商，允许回教党执政吉兰丹, 不干预其内政。然而事与愿违, 回教党打算更換不遵守党指示的州务大臣纳兹. 在州议会进行不信任动议时, 有20名回教党议员支持不信任动议，13名巫统议员 和1名马华议员退席抗议。巫统为了巩固其在吉兰丹的政治势力，胡申翁最终在吉兰丹州宣布紧急状态，过后, 丹州政府直接由中央接管。

每次当人民起來 “造反”，巫统必定会动用警察和 <内安法令> 进行破坏。 1978年, 随着马航MAS职员罢工，政府动用了<内安法令> 扣留了数位马航的员工。

1987年, 全世界大萧条. 巫统再次面临人民的不满, 因为当时巫统/国阵在马哈迪领导下, 引发了种族课题，涉及语文与教育权利的课题。 种族课题经常被抄作, 以进一步巩固巫统的内部团结，同时, 又再次为他们提供机会, 援引 <内安法令> 对付反对党。

纳吉曾经说, 要用华人的鲜血浸洗马来人的短剑。然而他却从來没有在 <内安法令> 下遭到提控, 反而有100多人在 <内安法令> 下被逮捕，其中包括林吉祥等。在国家稳定与种族和谐的借口下, 巫统就会设法摧毁那些想动摇他们的霸权的人士。真正的问题是, 当时 马哈迪和东姑拉沙里的A B两队正在互相争夺政权。巫统被解散. 接着, 司法制度被侵害。<内安法令> 则再次挽救了巫统。

1994年，当时的副首相安华曾经采用许多伎俩, 推翻沙巴拜林的民选州政府，并委任巫统的敦沙卡兰(Sakaran)为沙巴州第8任首长。巫统接着主导了沙巴州的政治, 同时灳设法在砂拉越州找立足点。

四年后，安华本身也尝到了在 <内安法令>下 扣留的恶果。1998年，安华被巫统开除后展开了烈火莫熄运动。数以千计的人群走上街头, 要求马哈迪下台 。当时, 反对力量日益强大, 于是 巫统再次援用 <内安法令> 摧毁烈火莫熄运动。政府宣布, 在大专校园內得宣誓遵守保证书. 政府对公务员严厉实施有关法律。

2007年，兴权会 (Hindraf) 团结印度社群反抗巫统政权. <内安法令>又再次被起用来对付兴权会的领导人物。

每当巫统感到它可能失去权力时，就会采用暴力来巩固其政权。 他们经常利用的借口就是: 维护国家稳定与种族和谐。自从马来亚联合邦成立后，巫统通过阴谋诡计以及和有关方面妥协等手段, 以维持其政权。 針对一切反对力量, 不论來自大学生、工人或反对党, 政府將利用警察权力, <内安法令> 及其他律法,媒体控制等来加以摧毁。

这只是巫统历史的一部分。巫统会轻易交出政权吗？


2008年政治海啸

虽然如此，由巫统主导的国阵政府于2008年面对了类似1969年的情况，即: 巫统在国会失去了三分之二优势。五个州属的政权落入反对党手中。当时巫统会失去政权, 那是因为有几个因素所造成的：

1) 阿都拉巴达威是一名软弱的领袖。他不但没获得巫统的支持，而且还遭到马哈迪与纳吉两人联手暗中破坏.。在他掌权的年代，马来西亚社会主义党获得注册、安华被释放。阿都拉时代为反对党提供了一些活动空间。2008年全国大选失败后，阿都拉曾经如哈比比在苏哈多垮台后一样，尝试进行几项革新及改革, 以便重新赢取民心。但纳吉与马哈迪却在背后用尽办法, 摧毁阿都拉的政治前途，让阿都拉的计划以失败告终。

2) 导致2008年的政治海啸的第二个原因是, 人民已成熟了, 他们非常厌恶巫统及国阵的贪污腐败、搞裙带风关系以及种种滥权行为。人民的愤怒超越了政党及种族的界限——我们可以看见华人高举回教党的旗帜，而马来人也挥舞着行动党的旗帜。在霹雳州，当反对党以票数微差获胜时，人民赶到州政府办公室, 旨在捍卫州政府大厦。由于群情激昂, 使国阵无法夺走应归民联管辖的州政府财产。在人民醒觉意识高涨, 而所有国阵成员党大失所望的情况下，国阵人员束手无策。如果当时是马哈迪或纳吉执政的话，情况也许会不一样。

3) 多项团结一致的人民运动, 如: 律师公会的正义之行、净选盟大集会、兴权会大集会等, 都在同个时候发生。这就创造了有别于过往的情况。过去大马各项醒觉运动, 都是在不同时期展开. 因此, 巫统主导的国阵政府总能基于人民的四分五裂而继续掌握政权。举例说, 1995年，马哈迪在马来人的支持下获胜. 当时, 非马来人是不支持他的。到了1999年，马哈迪则因为非马来人对 “911事件” 感到害怕, 而被迫把票投给他, 他才获胜的. 当时, 非马来人不像马来人那样受到安华事件的影响。

在这两种情形下，马哈迪与巫统都得以继续掌权。但2008年的情况则完全不一样: 所有族群、包括青少年群体, 都在同个时候不约而同, 挺身而出, 站起来了, 有如火山爆发，引发巨大的变化，只是仍未能拿下布城。


纳吉政权

纳吉从阿都拉手中夺取了政权, 当上了首相。纳吉的策略是什么呢？如果我们看透纳吉的策略，便可了解他的动向。

1.纳吉所采取的是顺从美国的立场。这是为了削弱安华在国际政治上的影响力。大马在美国的指示下,停止出口天然气到伊朗. 纳吉花了数以百万计的马币, 纯粹是为了讨好奥巴马。

2.管制主流媒体及替代媒体。许多进步的记者被撤换; 马來漫画家祖那的漫画, 成了威胁国家安全的作品;年轻人黄明志的歌曲成了甚至在内阁会议上的辩论课题；而《马来前锋报》却被准予继续无限制地营造种族紧张气氛。在纳吉政权下, 媒体将继续受操控。

3. 纳吉对使用非法手段, 如: 对夺取霹雳州政权的不当做法, 丝毫未感到羞耻，甚至还企图夺回槟州及雪兰莪州政权。他用钱财及威逼利诱的手段收买人民代议士。纳吉根本不尊重人民的意愿和民主权利。

4.间接玩弄种族情绪。虽然国阵做出了疏远离 “土著权威组织” 的决定，但是纳吉在马哈迪的斥责下, 采取不反对“土著权威组织”的态度，而 “土权组织” 的新闻则继续在巫统操控下的媒体获得广泛的报导。马哈迪是 “土权组织” 的顾问，并且不断利用这平台制造社会不安。马哈迪不要民联及安华执政，纳吉也一样。万一民联和安华执政, 他们担心会像失势的铁腕领袖皮诺切特和 藤森一样, 尝尽铁窗风味。

5. 司法制度及其他机构继续被操纵。这在安华肛交案件、赵明福案件的审讯以及霹雳变天事件中显而易见。

6. 纳吉推行新自由主义政策, 如: 施加消费税、修改 <劳工法令> 以及减少津贴等政策。那是为了获得全球资本家的支持.
通过这些方式，纳吉认为, 他可以分裂各族群、获取本地商家和国际帝国主义者的支持；而纳吉对媒体、警察与司法制度的严控，那是为了确保他能以合法或不合法的手段继续执政。


纳吉政权是否在迈向法西斯主义？

如果根据主办单位在活动 <缘起> 文件内提及的，政治学家劳伦斯 W布里特所列出的法西斯政权的七项特征，以及朱卡乃因所作出的总结，纳吉政权确实具有上面所说的全部特征。这七项特征如下:

1、宣扬种族主义的爱国精神——如支持宣扬狭隘的种族主义思想的土著权威组织；
2、憎恨及否定人权，并通过巧妙的宣传，将侵犯人权的事件合理化——如使用无审讯扣留的内安法令拘捕人；
3、控制大众传播媒介——如吊销反对党党报的执照；
4、滥用国家安全机构及执法单位——滥用执法机关及司法机关
5、保护朋党及企业公司的利益——如资助朋党的公司；
6、猖獗的裙带关系和贪污腐败——如不透明的工程分配；
7、操纵选举制度。常用的方法包括持控制选举机器、恐吓支持反对党的选民等以确保精英集团继续掌权——如支配选举委员会。

毫无疑问，纳吉政权正在迈向法西斯主义。

不过, 意大利墨索里尼法西斯的时代背景, 和纳吉今天的时代情況差异很大。今天, 纳吉所處的时代, 是资本主义全球化的时代. 在这个时代, 跨国大企业集团的势力, 比一些独立自主的国家还要强大。由于法西斯统治必然不利于商业发展，除非纳吉在推行铁腕政策的同时, 为资本家提供一个商业天堂，否则资本家必定会反对他。要怎样处理这个问题, 也许纳吉可以向新加坡取经。这是纳吉今天面对的困境: 究竟资产阶级会支持他, 还是转而支持民联建立的政权？在印尼，资产阶级曾经支持在野党, 以反抗苏哈多的铁腕统治。

第二点是资讯系统已经成为现代最有效的社会斗争工具之一。马克思曾经指出, 资产阶级所带来的科技, 可以反过来被利用來对付资产阶级本身。现在资讯系统已经不再被国阵和执政党所垄断，所有重要的资讯都能够传达出来。这个情况和过去资讯只由特定阶层垄断大为不同。

接下来, 是我认为很重要的第三点，即回教党会不会落入巫统的圈套。近来，回教党的表现, 充满责任感和智慧，所以在这里, 我要向回教党致敬。从前，我阅读的回教党党报內容 (这是以马来文撰写的党报) 和该党报内英文版的内容, 竟含有不同的政治意味。党报这样的编排法, 旨在分别吸引马来回教徒和非回教徒。但是, 近年來,回教党领袖的声明和文献内容，无论在马来文还是英文版的党报, 都非常一致地呈现出来。

巫统处心积虑在种种课题上, 如: 马来人大团结、张念群进入回教祈祷所派发补助、非回教徒使用“阿拉”字眼、回教徒离婚脱教、天主教堂遭纵火等, 设计回教党。面临这些严峻的考验，回教党都没有落入敌人的圈套，随风起舞。回教党以坚决的立场、成熟的做法,沉稳面对，以致逐渐获得各族群的大多数人民所接受。

在这之前，每当巫统玩弄马来人和回教课题，回教党便采取和巫统相同的立场。结果, 各反对党之间的团结 (尤其是和行动党的关系) 轻易地遭到破坏。可是, 今天这个情况已经不同了. 回教党的回教原教旨主义, 或者极端主义的表现, 不复存在。这可能和回教党主张的“回教党为全民服务” 的口号有关。现在非回教徒可成为回教党附属党员。为了反对党的势力, 和民联的团结，回教党必须坚持和敢于为“回教党为全民报务”的主张奋斗。只要回教党的路线不落入巫统的陷阱，巫统要分裂人民斗争就无从下手。我也要强调, 大家今天得以维系的民族团结，在极大程度上归功于回教党. 回教党不再玩弄种族和宗教情绪, 作为讨好群众的手段.


怎么办？

为了埋葬巫统国阵霸权，建立新的中央政府，我提出四点主张：

1. 极力提高人民的政治觉悟，壮大人民力量，绝不反其道而行

当年, 马可斯为了延续其独裁政权的生命，便操纵选举，结果在总统选举中胜出。但是菲律宾人民拒绝接受这个选举成绩，随之展开斗争, 推翻马可斯政权。2002年的委内瑞拉，在资产阶级和美国中央调查局扶持下, 一部分军人篡夺查韦斯总统的权力。但是, 800万人民组织起来捍卫查韦斯总统，结果, 查韦斯总统得以重掌政权。

今年, 纳吉进行夺取霹雳州政权. 可以看出, 进行反抗的人民力量是短暂, 沒有持续性的, 参与的群众人数少、不够广泛。假如霹雳民联政府所实施的计划, 广受人民欢迎支持, 为什么人民不奋起捍卫霹雳州的民联政府? 事实上, 人民清楚, 是因为民联议员跳槽, 才导致民联政府垮台的。

这个事件显示: 掌握政权后, 仅仅推行提高人民福利的措施是不足够的。必须提高人民的政治觉悟，让他们直接参于政治活动. 人民必定会经常动员起来捍卫人民的政府。

我看到的是, 民联在壮大人民力量方面做得不够。举例说, 在雪兰莪州，现在的民联州政府, 在推行利民的经済政策, 和照顾人民福利方面, 则远远比国阵好得多。但是, 面对国阵玩弄雪州水供公司（Syabas）的水供问题上，民联政府不敢进行全民投票。如果在雪州进行公投決定，雪州人民要雪州政府, 还是雪州水供公司來处理水供问题，人民可以到地方议会、土地局和乡村委员会的办公室进行投票，这肯定能提高人民的政治觉悟。

全民投票能够让人民参与決定一州的政治动向. 同时, 令人民经常关心周遭的政治局势。委内瑞拉和古巴人民经常通过全民投票, 对政府的施政表态. 所以, 他们经常关注和捍卫他们的政府。
在民联掌政的州属，民联想通过制定各种福利措施，如: 赠送米粮、书包、礼篮等，和国阵进行较量。实际上，民联政府更应该积极推动的是: 人民的政治教育工作，提高人民参与政治斗争的理念和原则, 而不是只在提供钱财和免费食物。

如果纳吉政权走向法西斯主义，只有人民运动才能够挽救这种局面。因此, 我们需要具有政治觉悟和勇敢的人民，來捍卫人民政府。

2. 明确和令人信服的斗争纲领

在民联成员党中, 必须要有非常明确的最低政治纲领, 并且必须向人民公布这个最低纲领。到目前为止, 虽然民联内部正为统一纲领和党徽而作出努力，但是, 党外人士看到的, 大多是民联成员党之间的相互竞争, 而不是致力于寻求共同点. 民联各成员党之间, 更多时候在突出彼此之间的差异，而不是在寻求共同点。最近, 林冠英发表了一篇关于民联若执政中央的政策文件。但是, 他并沒和其他友党一同发布这份文件. 结果, 令人们对民联产生诸多揣测。

另外，民联已成立了影子内阁, 但是, 在这影子內阁中, 每个职位都有三个成员党代表。他们工作完全不积极，也很少发表声明, 许多人都不认识他们。如果民联影子内阁完全无所作为, 他们怎能期望人民对他们將來执政全国, 具有信心？

民联只有提出明确的替代性政治纲领, 并发表一个极其明确的文件, 他们才能让人民看清楚替代政府的面貎。我们完全不必等到下一届大选,才來提出这个政治纲领。

3. 成立一个更广泛的联合阵线，以包容公民社会组织、民间组织和其他政党

所谓无心插柳柳成荫. 如此比喻没有经过规划而诞生的民联, 应该是贴切不过的。民联不是有计划和自觉成立的, 而是无意中产生的, 有如一场意外的事件.2008年全国大选成绩刚出炉，人民便表达了反对党必须团结的强烈愿望。即使当时各反对党之间出现局部的权力斗争，然而人民强烈的的意愿, 最终逼使三个主要反对党的领导人, 同意坐下来携手创立民联。

现在民联为了埋葬巫统国阵，必须更具有政治前瞻性。民联应该广邀公民社会团体、人权组织、非政府组织、工会以及其他政党, 成立更广泛的联合阵线。民联似乎把注意力较集中在选举活动上，以致经常在议席分配问题上争论不休。现在, 民联必须集中精力 展开运动, 促使替代政权的产生, 向当前的国阵政权提出挑战.

这个概念和过去的全马联合行动委员会-人民力量中心（AMCJA-PUTERA）或者人民民主联盟（Gagasan Demokrasi）一样。有了更广泛的联合阵线, 我们在对抗巫统和国阵的国家机器时, 將具有更大的信心。

如果需要让出少数议席给公民社会组织的领导竞选，这点必须做到. 因为选举议席不应该由三个政党所垄断。举个例子，如果原住民社群要派出代表竞选某个选区，我们最好让出席位给他们, 进而取得他们对我们的支持., 而不应该自我孤立.

民联应该要有一个明确的纲领，广泛邀请所有其他政党和组织，共同成立一个对抗国阵的强大运动。这个运动不应该只由政党组成，必须包括民间组织。

在这里, 让我们反思, 回教党极其进步的前主席布哈努丁希尔米博士的观点. 布哈努丁本是一名左派民族主义者. 他参加过1939年的马来青年团 (KMM) 、1945年的半島印尼人民协会(KRIS)、1945年的马来亚马来国民党(PKMM), 以及 1947年的人民力量中心(PUTERA). 1956年12月, 在吉隆坡举行的回教党党代表大会上, 他发表重要讲话, 內容摘录如下:

1956年12月, 在吉隆坡,苏萊曼苏丹俱乐部举行的回教党党代代大会的讲话中, 布哈努丁指出:
¬¬ “。。。因此, 单一群体或者单一政党的力量, 是无法对抗殖民统治的. 所以, 必须依靠全世界的反帝国主义力量, 以及和各社会的反帝国主义力量。 “因此, 为了民族和祖国独立的利益，回教党愿意和任何群体、任何政党、任何组织携手合作。

“为了我们祖国的尊严和独立斗争的任务，我们从现在开始, 务必将所有民族主义、宗教信仰以及社会主义的力量, 团结成一股强大的力量。

“从现在开始，我们必须建立这三股力量的共同点, 并加以发展和鞏固,。我们可建立一个坚固的共同点, 使我们这三股力量紧密团结. 能够团结这三股力量的是: 共同反对殖民主义的政纲, 以及我们的共同愿望, 即:建立一个自主和民主的民族国家。”

今天我重提回教党主席的这番言论，因为今天埋葬巫统法西斯政权, 同样需要各源流政党的携手合作。只要民联各成员党采取的的立场服从于同一个明确的政治纲领, 將大大增强埋葬国阵的意志。今天，民联仍然没有完成明确的、促成大团结的政治纲领。人民需要的是一个能促进他们斗争的明确政纲. 它必须是众人所能接受的政纲, 同时, 必须能广泛团结更多团体和群体。

4. 州政府应勇于落实改革

民联一定要敢于在其执政的州属作出改革。我非常尊敬霹雳州代表人民的州务大臣尼查，因为他敢于落实乡村选举。选举成绩显示, 民联的候选人获得超过八成人民的支持。在这种情況下, 我认为,地方议会选举对反对党只能利多于弊。如果国阵阻止这项地方议会选举，人民便能认清国阵反民主的本质。看来, 民联没有政治勇气落实地方议会选举。

过去, 联邦政府一度抨击吉兰丹州政府实施的公务员五天制，但是后来不得不跟着推行联邦公务员五天制。民联也应该在州政府层面推行改革政策，落实最低薪金制, 同时勇于制定各种计划, 好让人民认清民联政府和国阵政府之间不同之處 。槟城州政府敢于落实改革计划, 也敢于通过 <资讯自由法令>, 所以他们应该受到表扬。但是其他州政府未能加以效仿。同样地, 只有霹雳和雪兰莪两州政府提出反对 <内安法令>的动议. 可是，其他州议会为什么沒有动静呢？为什么大家的行动不统一? 再者, 梹城良好的招标制度, 为什么其他的民联州政府不采用? 雪兰莪州通过了 <资讯自由法令>, 为什么其他州不能跟着做呢?

如果民联州政府制定新法令, 照顾普通民众, 提供更大的民主活动空间，国阵就不得不跟随其后. 如果国阵不这么做, 这將提供机会让人民对他们作出评估。此外，民联可制定舒适的房屋计划, 要求高级公务员公布财产, 等等。


马来西亚社会主义党的承诺

社会主义党是一个严肅的政党, 以基层人民和工人的愿望为依归。社会主义党是首个要求国会议员、州议员、和地方议员公布财产, 以及发表选区工作常年汇报的政党。经过十一年的争取，社会主义党终才获得注册。检查社会主义党过去一年来的表现，社会主义党多次组织群众，争取社会保险局为工友提供更多保障、争取国家银行解决人民面对偿还贷款和大耳窿威胁的困境、反对政府医院私营化、反对商品及消费税（GST）、以及反对修改 <劳工法令>。社会主义党和草根人民共同斗争, 要求改革. 这是社会主义党的的一贯立场, 那是无可置疑的。

在2009年社会主义论坛中，社会主义党宣布了我们对民联的立场，所作出的決定是: 目前我们没有建立第三股力量的意愿，并明确宣布, 社会主义党將和民联携手合作, 致力于埋葬国阵。在今年的党代表大会中, 社会主义党再次重申, 为了对抗主要的敌人- 国阵，社会主义党将像往年般, 在大选中和其他反对党合作。

在这种情況下，社会主义党认为, 反对党之间的合作关系，必须建立在共同政治纲领的基础上, 要有遵守最低纲领的纪律, 必须互相尊重。只要共同政治纲领不违背人民的愿望和原则，社会主义党必然会和反对党合作, 并肩作战.


结论

我国正弥漫着要求改革的气息. 争取自由的气氛越來越浓厚. 反对党胜利入主布城似乎成了定局。不过, 民联如果不小心谨慎行事, 将咎由自取，走向失败。
没有原则、不负责任的候选人, 必须加以撤換。党的政纲必须鲜明. 对抗巫统国阵的运动必须更广泛。民联各州政府则必须一致地、持续地勇于追求改变。


人民力量伟大无比！

人民万岁！

Read More

Ucapan Pembukaan Moderator Forum

Ucapan Pembukaan Moderator Forum

Choo Shinn Chei

Kami, Jawatankuasa Kerja Sahabat Suaram (FOS) negeri Johor, merupakan satu pertubuhan akar umbi di Negeri Johor dibawah pimpinan Suara Rakyat Malaysia (SUARAM). Ia ditubuhkan pada 9hb September 2001 untuk mengerakkan gerakan menentang hegemoni UMNO, menentangan fahaman perkauman, membina demokrasi dan menegakkan hak asasi. Ahlinya termasuk bekas ahli Partai Buruh Malaya, bekas tahanan ISA, bekas aktivis kesatuan sekerja, aktivis bahasa ibunda, aktivis demokrasi dan aktivis gerakan mahasiswa. Tahun ini genap 9 tahun sejak penubuhan JK FOS Johor, usaha memperluaskan fahaman hak asasi manusia dan meningkatkan kesedaran rakyat telah membawa hasil telah membawa sedikit hasil. Kami bersedia untuk meningkatkan usaha dalam perjuangan ini.

Tema Forum Sebagai Program Utama Sambutan Ulang Tahun ke-9

Hari ini merupakan sambutan ulang tahun ke-9 penubuhan Jawatankuasa Kerja Sahabat SUARAM Negeri Johor. Tujuan kami mengadakan aktiviti gabungan forum dengan majlis makan adalah untuk: (1) mengkaji tugas gerakan demokrasi dan hak asasi manusia negara kita pada peringkat sekarang; (2) mengeratkan perhubungan dan menggalakkan pertukaran pandangan di kalangan masyarakat yang prihatin terhadap gerakan demokrasi dan hak asasi manusia di negeri Johor. Pemilihan “Menentang Pemerintahan Kuku Besi, Kuburkan Rejim UMNO” sebagai tema perbincangan hari ini mempunyai sejarahnya tersendiri.

Jawatankuasa Kerja Sahabat Suaram Negeri Johor, bersama dengan sebuah pertubuhan kaum India di negeri Johor-Persahabatan Semparuthi telah menganjurkan satu forum yang bertema “Kes MB berkembar Perak, Kemelut Sistem Berperlembagaan Malaysia” pada 15hb Mei tahun ini. Berucap dalam forum tersebut, Dato’ Zaid Ibrahim yang merupakan bekas Menteri Jabatan Perdana Mentari dan ahli majlis tertinggi Parti Keadilan Rakyat (PKR), membentangkan hujah pentingnya bahawa “Malaysia telah menjadi sebuah Negara fasis yang baru membangun”. Ekoran itu, Suara Keadilan yang diterbit pada awal Ogos 2010 telah menyiarkan satu artikel tulisan ketua Editor akhbar tersebut Dzulkarnain Taib yang bertajuk “Malaysia Menuju Negara ‘Kuku Besi’?”. Beliau cuba membuktikan bahawa kerajaan yang diterajui oleh Najib sedang menuju ke arah kerajaan Fasis.

Kini adakah kerajaan BN yang diterajui oleh Najib adalah sebuah regim fasis, atau menuju ke arah fasis? Apakah pula pendirian yang harus rakyat pelbagai kaum pegang terhadap regim tersebut? “Dimanakah jalan keluar Rakyat jelata dibawah pemerintahan regim fasis?” begitulah tumpuan dan renungan semua parti politik, pertubuhan dan individu yang risaukan masa depan negara.

3 Ahli Panel Yang Mempunyai Perwakilan Tertentu Dijemput

Kami memutuskan untuk menjemput tiga orang pemimpin politik yang mempunyai perwakilan tertentu untuk membentangkan kertas perbincangan, memberi ceramah dan menjawab soal hadirin mengenai tajuk perbincangan yang telah kami tentukan. Antara yang diundang termasuk Mursyidul Am Parti Islam Se-Malaysia (PAS) Tuan Guru Dato’ Nik Abdul Aziz Nik Mat, Setiausaha Agung Parti Sosialis Malaysia (PSM) En. S. Arutchelvan, dan Ketua Jawatankuasa Polisi dan Perancangan Strategik Democratic Action Party (DAP) YB. Lim Kit Siang. Memandangkan ketiga-tiga tokoh jemputan merupakan tokoh penting dalam arena politik negara mahupun dalam parti masing-masing, kami turut meminta parti politik masing-masing agar menghantar wakil untuk membentangkan pandangan parti mereka seandainya tokoh-tokoh undangan kami tidak dapat meluangkan masa untuk hadir bersama kami. Rasional kami mengundang 3 panelis tersebut adalah:

Pertama, Tuan Guru Nik Aziz dan PAS secara amnya merupakan pemimpin dan parti politik yang mewakili golongan Muslim Melayu dari lapisan masyarakat pertengahan dan bawahan, yang mempunyai sokongan akarumbi yang kuat dan meluas. Aktivitinya berpusat di masjid/surau (terutamanya di kawasan desa). Selain itu, Tuan Guru Nik Aziz dan sesetengah pemimpin dalam PAS dengan tegasnya menentang hegemoni UMNO kerana menyedari kelicikan dan reaksioner golongan hegemoni UMNO melalui pengalaman pahit mereka semasa PAS digabungkan ke dalam BN.

En. S. Arutchelvan dan PSM secara amnya mewakili rakyat bekerja bawahan yang paling tertindas dan miskin, terutamanya kaum India yang sengsara mencari jalan keluar selepas dihalau keluar dari kawasan ladang. En. S. Arutchelvan dan pemimpin utama dalam PSM mempunyai pendirian yang jelas dan semangat berjuang, di mana kebanyakan daripada mereka merupakan pejuang utama dalam perjuangan menentang penindasan dan pemerasan.

Lim Kit Siang dan DAP secara amnya merupakan pemimpin dan parti politik yang mewakili kepentingan dan harapan kelas kapitalis kecil dan kelas rakyat bekerja, terutamanya kaum Cina termasuk peniaga, penjaja, buruh, petani dan nelayan. Lim Kit Siang dan DAP selama ini mendedahkan kes-kes rasuah, penyelewengan, salah guna kuasa, dan dengan dasar menentang pemerintahan negara dengan Islam yang jelas, telah memperolehi sokongan ramai.

Lim Kit Siang tidak dapat meluangkan masa untuk hadir memberi ceramah. DAP telah membuat keputusan menghantar Setiausaha Antarabangsa DAP, Liew Chin Tong sebagai ahli panel. Liew Chin Tong juga merupakan ahli Jawatankuasa Polisi dan Perancangan Strategik DAP dan ahli parlimen kawasan Bukit Bendera.

Pendirian dan Sikap Kami yang Serius

Akhir sekali, saya mewakili Jawatankuasa Kerja ingin menyampaikan kepada semua bahawa SUARAM dan Jawatankuasa Kerja Sahabat Suaram (FOS committee) Negeri Johor, merupakan NGO yang berjuang untuk demokrasi dan hak asasi. Pertubuhan kami bukan merupakan organ kepada mana-mana parti politik. Tujuan kami mengadakan program kali ini, adalah bukan untuk menyokong mana-mana parti politik menjadi parti pemerintah tetapi memajukan lagi perkembangan gerakan demokrasi dan hak asasi manusia. Ini adalah pendirian dan sikap kami yang serius.

Biar saya memetik ucapan En. Nyam Kee Han, yang dijemput oleh DAP Miri mewakili Jawatankuasa kami dalam menghadiri Majlis Makan Malam Ribuan Orang sempena Sambutan 30 Tahun DAP mendarat di Sarawak, yang diadakan di sebuah restoran di Miri. Saya ingin berkongsi kata-katanya dengan para hadirin di sini, di Johor dan seluruh Negara, untuk mengulangi pendirian dan sikap kami sebagai sebuah NGO yang serius seperti berikut:

1. Asalkan arah utama adalah sama, baik individu atau kelompok harus bersatupadu, untuk mempertahankan demokrasi dan hak asasi manusia serta memperjuangkan keadilan sosial. Masyarakat madani memerlukan parti politik dan juga NGO yang memperjuangkan kepentingan orang ramai

2. Perbezaan antara NGO dan parti politik ialah: parti yang berkuasa memegang kekuasaan negara, manakala pembangkang berharap suatu hari menggulingkan parti yang berkuasa dan mengambil alih kuasa memerintah. NGO pula berbeza, tujuan mereka adalah untuk memperjuangkan demokrasi, hak asasi manusia dan keadilan sosial, bukan untuk menguasai atau mengambilalih kuasa negara.

3. Sifat dan status NGO tidak akan berubah tidak kira parti politik mana yang berkuasa, di bawah pemerintahan BN, NGO tetap NGO, di bawah pemerintahan PR, pun tetap NGO. NGO akan sentiasa bertindak demi kepentingan rakyat.

4. NGO menyokong mana-mana parti dan pertubuhan yang berkhidmat untuk rakyat. Kalau mana-mana parti politik melawan rakyat dan menjadi zalim selepas memerintah negara, NGO akan menentang bersama dengan rakyat.

Dalam Forum “Menentang Pemerintahan Kuku Besi, Kuburkan Rejim UMNO” pada hari ini, kami turut melaksanakan prinsip yang sama dalam semua perkara.

Terima kasih kepada kawan-kawan yang menyokong program kami.

Read More

Kuburkan Fasis, Tegakkan Keadilan Untuk Semua

Kuburkan Fasis
Tegakkan Keadilan Untuk Semua

Haji Nik Abdul Aziz bin Nik Mat, Parti Islam Se-Malaysia

(Nota: Artikel ini dibentang dalam Forum “Menentang Pemerintahan Kuku Besi, Kuburkan Rejim UMNO” anjuran Jawatankuasa Kerja Sahabat SUARAM (FOS) Johor pada 17 Oktober 2010.)

Pendahuluan

Allah SWT berfirman di dalam al-Quran (Surah al-Qashash, ayat 4-5) bermaksud : Sesungguhnya Fir'aun telah berbuat sewenang-wenang di muka bumi dan menjadikan penduduknya berpecah belah, dengan menindas segolongan dari mereka, menyembelih anak laki-laki mereka dan membiarkan hidup anak-anak perempuan mereka. Sesungguhnya Fir'aun termasuk orang-orang yang berbuat kerusakan. Dan kami hendak memberi kurniaan kepada orang-orang yang tertindas di bumi (Mesir) itu dan hendak menjadikan mereka pemimpin dan menjadikan mereka orang-orang yang mewarisi (bumi).

Fasis ditakrfikan sebagai penganut faham nasional yang didasarkan kepada pemerintahan yang bertindak atas keekuasaan daripada hak-hak demokratik. Manakala fasisme pula merujuk kepada sistem (pandangan) politik puak pelampau yang berhaluan kanan.

Di dalam al-Quran, ada menceritakan bagaimana pemerintahan puak pelampau dengan kebanggaan keturunan yang telah mengorbankan ribuan nyawa penentangnya. Kisah Firaun yang menyembelih anak-anak lelaki Bani Israil kerana tidak sedarah dengan bangsanya iaitu Qibti merupakan kisah yang diulang-ulang di dalam al-Quran. Demikian juga kisah Namrud iaitu raja di zaman Nabi Ibrahim AS yang terkenal dengan dasar pemerintahan yang zalim dan kezaliman telah dilakukan oleh ashabul ukhdud ke atas orang-orang yang mentaati ajaran Tuhan (mereka yang beriman).

Ini menunjukkan bahawa fasis atau fasisme tidak hanya bermula pada zaman sejarah moden tetapi telah bermula semenjak tamadun awal manusia lagi. Justeru Islam datang kemudiannya adalah untuk mengkuburkan amalan dan fahaman fasis/fasisme dengan formula yang tersendiri.

Islam menolak fasisme

Islam adalah agama dari langit, diturunkan Allah melalui wahyu. Penyampai wahyunya adalah malaikat Jibrail dan disampaikan kepada Nabiu Muhammad SAW. Dua kandungan besar dalam ajaran Islam, iaitu pertama dunia ini diciptakan oleh Allah SWT dan bukan milik manusia dan manusia hanyalah bertaraf seorang penumpang di bumi. Sehebat manapun seorang penumpang atau tetamu, dia tidak boleh melakukan apa sahaja yang disukainya. Ibarat seorang pemimpin yang bertamu di rumah orang lain, tentu sekali hanya boleh naik jika dijemput naik. Duduk pula di ruang tamu dan tidak boleh meredah masuk kecuali dengan keizinan. Begitulah penumpang di bumi Allah SWT. Mana mungkin seorang penumpang yang datang bertamu di bumi ini boleh melakukan apa sahaja yang dikehendaki olehnya? Nabi Muhammad SAW telah bersabda (dalam Sahih Bukhari) yang bermaksud “Jadilah kamu di dunia seolah-olah kamu bertamu atau bersinggah (di dalam perjalanan).”

Kedua, Islam mengajar penganutnya bahawa selepas hidup ini akan ada kematian dan dibangkitkan pula untuk hidup di akhirat. Hidup ini tidak akan tamat sahaja setakat di dunia, tetapi ia akan bersambung dengan hidup di alam akhirat. Hidup di akhirat ialah hidup yang berkekalan. Oleh sebab itu, akan berlaku proses pengadilan selepas dibangkitkan nanti. Ketika itu setiap orang akan melalui penghakiman atas apa yang dia buat semasa hidup di dunia. Atas nilai ajaran Islam yang sebeginilah seorang Islam sama ada bertaraf pemimpin atau rakyat biasa adalah tidak boleh melakukan amalan fasis dengan menzalimi orang lain. Dengan perkataan lain, Islam melarang seseorang pemimpin itu melakukan kezaliman terhadap rakyatnya. Jauh sama sekali bagi pemimpin itu untuk menjadi seorang pemimpin fasisme. Maka tidak perlu khuatir apabila seorang pemimpin Islam memerintah, dia tidak mungkin menzalimi rakyatnya. Namun, dukacitanya ada pemimpin yang berlagak Islam, tetapi gaya memerintahnya adalah fasis, maka pemimpin itu mungkin pelampau yang hanya berwajah Islam. Pemimpin sedemikian merupakan menifestasi kekosongan hati dan jiwa yang tidak takut kepada Allah SWT, Tuhan yang menciptakan sekalian manusia!

Islam mampu mencegah fasis

Kekuatan ajaran Islam adalah berupaya memupuk keyakinan terhadap wujudnya hari pembalasan di akhirat kelak. Islam boleh menjadikan seorang itu patuh kepada ajaran agama dan gerun untuk melakukan dosa walaupun di dalam situasi tidak ada seorang pun melihatnya. Walaupun di situ tidak ada anggota penguatkuasa atau kamera litar tertutup (CCTV). Ajaran Islam memberitahu setiap penganutnya, bahawa setiap masa akan ada pencatat ghaib (tidak nampak) yakni Malaikat sentiasa berada di bahu kanan dan kiri yang tugasnya sentiasa menulis apa sahaja yang kita lakukan. Catatan itu akan dibentangkan di hari penghakiman, maka berat timbangan atas perbuatan buruk balasannya siksaan neraka, sebaliknya berat timbangan atas perbuatan baik balasannya syurga. Ajaran ini sepatutnya menghalang setiap pemimpin bertindak fasis ke atas rakyat, malah akan gerun untuk melakukan menindas, merampas dan tidak beramanah dengan amanah rakyat dan negara.

Justeru, Allah SWT memberi ingatan kepada manusia betapa Dia sedia melaksanakan Pemantau ke atas setiap tindak-tanduk manusia. Dalam al-Quran, Allah SWT menyatakan (Surah al-Hadid, ayat 4) yang bermaksud : Dan dia bersama kamu di mama saja kamu berada, dan Allah Maha melihat apa yang kamu kerjakan.

Fasisme di Malaysia

Asas kuasa dan amalan pemerintahan Umno dan Barisan Nasional (BN) adalah sekularisme yang berorientasikan semangat kebangsaan perkauman sempit. Ia tidak bersandarkan kepada mana-mana ajaran agama, meskipun dalam Perkara 3(1) Perlembagaan Persekutuan ada menyebut tentang Islam agama persekutuan dan agama-agama lain bebas diamalkan.

Ia bermakna, roh beragama tidak diamalkan dalam kerajaan BN, maka logiknya berlaku kezaliman, penindasan, rampasan hak dan ketidakadilan kepada rakyat tertentu. Justeru pemimpin BN tidak nampak asas dosa dan pahala mengikut acuan Allah SWT. Oleh kerana itu mereka menggunakan undang-undang tahanan tanpa bicara (Akta Keselamatan Dalam Negeri––ISA), menyekat kebebasan bersuara dengan pelbagai akta dan tidak memberikan permit (akhbar, radio, TV) untuk pembangkang, di samping berlaku persepsi serong beberapa agensi kerajaan (SPR, Polis, Mahkamah, Kehakiman). Maka kita melihat pihak Umno begitu gahirah menggunakan kuasa yang ada demi mmengekalkan kuasa sehingga berlaku amalan pemerintah fasis. Munasabahnya kerana fasis itulah, agama mereka tidak ikut, perlembagaan mereka tak patuh dan hak rakyat mereka rampas. Berlakuklah seperti mana di Perak (rampasan kuasa) menggulingkan kerajaan yang dipilih secara sah.

Pengalaman Kelantan

Umno turut melakukan kezaliman terhadap rakyat Kelantan yang boleh dianggap fasis. Sejak 1990, sebaik sahaja PAS mentadbir Negeri Kelantan, hak-hak dan lunas federalisme mereka langgar. Mereka lambatkan pemberian Wang Geran Tahunan yang termaktub dalam perlembagaan. Sehingga kini sebanyak 118 projek pembangunan untuk Negeri Kelantan telah disekat dan dibekukan. Pernah suatu ketika pemimpin Umno mengaku di dalam Dewan Negeri, bahawa merekalah yang menyekat dan menangguhkan projek-projek yang telah diluluskan dalam Rancangan Malaysia.

Atas karenah fasis itu, sehingga kini Kerajaan Negeri telah dinafikan lebih daripada RM 200 juta kerana pemimpin Umno tidak membayar Wang Royalti Minyak. Maka kita bertekad menuntut hak Wang Royalti Minyak dan pada bulan lepas Kerajaan Negeri telah membuat tuntutan melalui Mahkamah agar Petronas dapat membayar wang itu kepada Kerajaan Negeri. Kami yakin dengan pertolongan Allah SWT, bahawa apa yang kami lakukan demi melaksanakan amanah Allah untuk menentang fasis dan ke arah mewujud keadilan untuk semua.

Fasisme akan berkubur, yakinlah

Perlulah diyakini bahawa fasisme dalam apa jua bentuk sebenarnya sedang menuju kepada kehancuran. Kesedaran rakyat dan tahap celik maklumat yang dimiliki semakin menyusahkan Umno dan BN––pemerintah yang fasis. Umno mesti dihalang untuk terus memperkudakan nilai-nilai keadilan yang sepatut dinikmati oleh rakyat. Hari ini, fasisme yang pernah wujud di dalam sejarah dan sering dirujuk kepada pemerintahan Mussolini di Itali telah lama berkubur, tetapi benihnya mengakar dan berkembang ke seluruh dunia dalam pelbagai bentuk. Penafian hak-hak untuk berpolitik secara demokrasi yang telus juga termasuk di dalam kategori fasis. Demikian juga laungan-laungan perkauman yang melampau serta seruan-seruan rasis juga boleh membawa kepada amalan berteraskan fasisme.

Apa yang utama kini, masyarakat perlu dipertingkatkan kesedaran untuk menentang amalan fasis yang dibawa oleh Umno dan BN. Kebenaran pasti akan terserlah. Umpama gelap pekat pada waktu malam, ia akan berakhir apabila terbitnya matahari. Natijahnya, fasisme ialah tiang kezaliman yang sedang reput dimamah anai-anai, ia akan tumbang bila tiba masa dan ketikanya.

Sekarang, masanya untuk Pakatan Rakyat memperkasakan gerakan memberi kesedaran kepada rakyat dan semua lapisan pengundi––di bandar, luar bandar dan pendalaman. Di sana-sini sudah ada tugas masing-masing pemimpin, dan pemimpin seharusnya membuktikan integriti dengan menunjukkan kepimpinan berakhlak berteraskan agama. Jangan sesekali mengenepi ajaran agama. Sebagaimana agama Islam meletakkan tanggungjawab ke atas setiap pemimpin, maka akan disoal di akhirat kelak atas kepimpinannya ke atas rakyat yang dipimpinnya.


Sekian.

Read More

Bina Kuasa Rakyat, Kuburkan Hegemoni UMNO

Bina Kuasa Rakyat
Kuburkan Hegemoni UMNO

S. Arutchelvan, Parti Sosialis Malaysia

(Nota: Artikel ini dibentang dalam Forum “Menentang Pemerintahan Kuku Besi, Kuburkan Rejim UMNO” anjuran Jawatankuasa Kerja Sahabat SUARAM (FOS) Johor pada 17 Oktober 2010.)

Pendahuhuan

Terlebih dahulu, saya ingin merakamkan rasa terima kasih yang teramat sangat kepada Jawatankuasa Kerja Sahabat Suaram (FOS) negeri Johor, Suara Rakyat Malaysia (SUARAM) atas jemputan dan memberi peluang kepada Parti Sosialis Malaysia (PSM) membincangkan dan membicarakan isu yang cukup menarik dan panas ini.

Topik “MENENTANG PEMERINTAHAN FASIS (KUKU BESI) , KUBURKAN REJIM UMNO” adalah satu topik yang sungguh straight forward dan penganjur mengariskan persoalan yang cukup tajam dan tidak berbelit belit. Persoalan di hadapan kita adalah persoalan yang nyata dan factual.

Kita hari ini berdepan dengan satu zaman yang penuh menarik. Politik Malaysia yang untuk beberapa dekad ini yang lesu dan tenang, tiba-tiba bergelora dan dinamik. Tsunami 2008 membawa bersama perubahan tetapi masih tidak berjaya menumpaskan rejim pemerintah yang memerintah sejak kemerdekaan. Ini adalah zaman transisi iaitu zaman perantaraan antara dua rejim? Persoalan adalah: Adakah rejim lama UMNO-BN akan terkubur atau sebaliknya? Adakah ia dapat memperkukuhkan diri dan kembali memerintah dengan mandat baru?

Dan saya juga harus memberi tahniah kepada penganjur kerana berani mengadakan satu forum untuk membincangkan penguburan UMNO dan program ini pula diadakan di kubu UMNO yang paling kuat, iaitu di Johor, tempat lahirnya Onn Jaafar – pengasas UMNO.

Kalau kita berani berucap mengenai penguburan UMNO di Negeri Johor, maka boleh dikatakan harapan menguburkan UMNO memang cerah sekali. Ada pandangan bahawa Johor akan merupakan negeri yang paling akhir sekali yang akan tumbang. Semasa penaklukan Inggeris ke atas Tanah Melayu, Johor menjadi negeri terakhir untuk akur kepada kehendak British, semasa penaklukan Jepun ke atas Tanah Melayu, Johor sekali lagi menjadi negeri terakhir ditakluki memandangkan Jepun masuk dari Utara. Dan hari ini, tidaklah mustahil untuk meramal Johor mungkin menjadi negeri terakhir untuk UMNO pula tumbang. Justeru itu, forum ini diadakan di Johor ini sungguh signifikan dan mempunyai ada kepentingan politiknya.

Persoalan Di Hadapan Kita?

Penganjur telah bertanyakan tiga soalan yang cukup relevan, iaitu –

1) Adakah kerajaan BN yang diterajui oleh Najib adalah sebuah regim fasis atau menuju ke arah fasis?

2) Apakah pula pendirian yang harus rakyat pelbagai kaum pegang terhadap regim tersebut?

3) “Dimanakah jalan keluar Rakyat jelata dibawah pemerintahan regim fasis?”

Persoalan ini cukup tajam dan jitu. Namun saya hendak menambah dua lagi soalan yang ada kaitan dengan tiga soalan diatas, dan dua soalan ini adalah persoalan yang paling pokok untuk zaman transisi ini:

1) Adakah rejim UMNO-BN akan tumpas?

2) Adakah mereka akan hilang kuasa secara aman dan senyap atau mereka akan lawan sehingga akhir?

UMNO Akan Tumbang !

Ya, untuk soalan pertama, saya sesungguhnya percaya bahawa rejim UMNO-BN akan tumpas dan hilang kuasa. Hujah ini berlandaskan kepada realiti hukum alam dan saintifik. Mana-mana satu pemerintahan dan sistem tidak boleh memerintah sehingga akhir atau secara kekal. Perubahan pasti berlaku dari dalam (pereputan struktur dalaman) dan ditambah dengan tuntutan perubahan dari luar, pastinya UMNO tidak dapat bertahan lama.

Ahli Falsafah Hegel akan mengariskan ini sebagai hukum dialetiks iaitu pertembungan antara Tesis dan Anti-thesis. Hari ini kita dapat melihat bahawa UMNO-Barisan Nasional semakin lemah dan semakin hari menghitung hari penguburannya. UMNO-BN sudah hilang momentum politik, dimana pada satu masa kedudukan mereka seperti tidak boleh digoyang langsung, tetapi kini keadaan mereka semakin goyang.

Pada tahun 1969, Parti Perikatan menghadapi nasib yang sama, tetapi mereka berjaya hidup semula dengan ‘repackaging’ baru dengan nama Barisan Nasional. BN wujud setelah peristiwa berdarah 13 Mei, darurat dan penahanan beramai-ramai dibawah ISA. BN hidup semula dengan bergabung dengan parti pembangkang pada masa itu, termasuk Parti GERAKAN, PAS dan PPP, dan ini telah memberikannya nafas baru kepada hegemoni UMNO untuk terus kekal dan memerintah selepas itu.

Kini BN menghadapi zaman kehancurannya sekali lagi. Adakah UMNO BN akan cuba ‘repackaging’ balik, dan siapakah yang akan tampil ke depan untuk menyelamatkan mereka? Dua cadangan ‘repackaging’ telah dikemukakan, iaitu: satu, menjadikan BN satu parti pelbagai kaum (multiracial) diusulkan oleh PPP selepas Tsunami 2008 dan mendapat sokongan beberapa parti komponen BN termasuk Parti Gerakan, tetapi tidak direstui oleh UMNO. Najib mahukan 1Malaysia tetapi tidak mahu 1Parti pelbagai kaum.

Kemudian adalah cubaan ‘repackaging’ atas nama perpaduan Melayu dan Islam dengan kerjasama dengan PAS. Disini kita dapat lihat bagaimana media arus perdana diguna habis-habisan untuk membuat khawin paksa antara UMNO-PAS dan ini memang telah mengugat foundation (asas)Pakatan rakyat (PR). Kalau bukan pendirian tegas diambil oleh beberapa pemimpim termasuk Tok Guru, kemungkinan UMNO dan BN akan dapat nafas baru. Tetapi cubaan itu gagal. Dan cubaan pengabungan UMNO-PAS, bukan sahaja ditentang oleh DAP dan PKR, tetapi ia turut ditentang oleh komponen parti BN yang lain seperti MCA, Geakan, MIC dan sebagainya. PAS pula telah membuat perhimpunan Parti tergempar untuk memberikan komitmen ia masih bersama PR.

Oleh yang demikian, UMNO kini dalam dilemma yang paling serius dalam riwayat hidupnya. Nak berkawan dengan PERKASA , komponen BN marah. Nak menentang PERKASA, Mahathir dan penyokong UMNO yang ultra Melayu pula marah. Oleh yang demikian, selagi UMNO gagal untuk ‘repackaging’ baru, maka saya tidak dapat lihat bagaimana UMNO-BN akan pulih, dan saya meramalkan UMNO-BN akan hancur. Saya juga tidak menolak kemungkinan parti komponen BN atau sebahagaian daripada parti komponen BN bertukar khemah dan menjadi ahli PR.

Dalam suasana kita menanti penguburan UMNO, kita jangan lupa bahawa MCA sudah mengatasi krisis kepimpinan, dan Samy Vellu akan bersara dari MIC. Adakah reformasi dalam MIC dan MCA dapat menyelamatkan BN dan UMNO sendiri? Saya kurang yakin memandangkan rakyat Malaysia semakin muak dengan politik lama MCA dan MIC.

Namun adalah baik kita tidak meremehkan usaha yang dibuat oleh BN untuk kembali mendapat keyakinan rakyat. Namun demikian, jika PR gagal ke Putrajaya, saya merasakan pihak yang harus disalahkan adalah PR sendiri yang gagal mengambil kesempatan yang ada. Saya melihat musuh paling besar dalam PR kearah menuju Putrajaya bukanlah sekadar UMNO-BN, tetapi ia juga adalah bagaimana PR mengurus diri mereka sendiri?

Adakah UMNO akan lawan untuk kekalkan kuasa atau menyerahkan kuasa dengan aman ?

Soalan yang kedua adalah: Adakah UMNO akan hilang kuasa secara aman dan senyap, atau mereka akan lawan sehingga akhir untuk terus berkuasa? Ini merupakan soalan yang jauh lebih susah untuk dijawab.

Jawapan untuk soalan ini bukan sahaja bergantung kerpada kelemahana BN tetapi juga bergantung kepada kekuatan PR. Ajaran daripada semua revolusi dunia yang berjaya dari revolusi agung kaum pekerja di Russia, kepada revolusi Cina, revolusi Cuba, Revolusi Iran termasuk juga Peoples Power (EDSA) di Filipina dan Gerakan reformasi di Indonesia menunjukkan bahawa apabila kuasa rakyat atau kuasa revolusi cukup kuat dan menyeluruh, maka tentangan yang paling minima dan pertumpuhan darah yang paling minima akan berlaku. Ini adalah keadaan dimana arus perubahan yang melanda terlalu besar dan momentum yang cukup gergasi sehingga mereka yang hendak menentang akan akur sahaja dan undur tanpa tentangan (walkover).

Untuk suasana sebegitu, PR mesti menjadi gerakan yang dapat lebihkurang 65 -70% sokongan rakyat. Suasana ini belum wujud dan jauh daripada wujud buat masa kini. Keputusan pilihanraya beberapa pilihanraya lalu terkini menunjukkan bahawa UMNO masih mendapat sokongan orang Melayu, manakala sokongan orang India sedikit sudah kembali ke pangkuan BN, dan nampaknya hanya Kaum Cina yang cukup bersedia untuk menguburkan rejim lama.

Faktor kedua yang kita harus ambil tahu adalah faktor samada UMNO itu berwajah facisme atau menuju fasisme. Fasisme merupakan ideologi politik yang mempunyai beberapa ciri, antaranya ialah ia mempromosi satu bentuk nasionalisme yang ultra - yang meletakkan kepentingan negara lebih penting daripada kepentingan individu atau masyarakat. Fasisme mementingkan perpaduan antara masyarakat bangsa yang sama. Dalam situasi ini adalah perpaduan Melayu dan ideologi ini juga meliputi unsur-unsur nasionalisme, ketenteraan, korporatisme, totalitarianisme, antikomunisme dan antiliberalisme. Pengasah ideologi fasisme biasa dikaitkan dengan bekas pemimpin Itali, Benito Mussolini.


Sejarah UMNO

Untuk mengetahui samada UMNO akan bersikap fasis, kita perlu melihat sejarah UMNO itu sendiri. Kita harus melakukan bedah-siasat untuk melihat wajah UMNO sebenarnya, dan ini sedikit sebanyak akan memberi gambaran - dimanakan UMNO hendak membawa kita dan sejauh manakah cabaran menguburkan UMNO.



UMNO Dan Kemerdekaan Tiada Kaitan

UMNO adalah sebuah parti Melayu. Tetapi anihnya ia mempunyai nama Inggeris – United Malay National Organisation (UMNO). Tidakkah pelik bahawa parti yang memperjuangkan martabat Bangsa Melayu dan Bahasa Melayu tidak mempunyai nama Melayu, tetapi mempunyai nama Inggeris iaitu UMNO. Ini adalah gambaran terbaik untuk kita sedar bahawa UMNO merupakan sebuah parti dan gerakan yang wujud dalam suasana tipu muslihat dan penuh kepura-puraan.

UMNO ditubuhkan bukan untuk berjuang untuk kemerdekaan, tetapi untuk menjaga kepentingan golongan Raja dan elit bangsawan pada masa itu. UMNO hanya muncul apabila kuasa Raja dan mereka yang dekat dengan kuasa raja - golongan bangsawan dan tuan tanah feudal terancam apabila British mahu menubuhkan Malayan Union.

Ini jauh berbeza dari parti–parti lain seperti Kesatuan Melayu Muda (KMM) ditubuhkan pada tahun 1938, Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM – 1945), Angkatan Wanita Sedar (AWAS) dan Angkatan Pemuda Insaf (API) dan Hisbul Muslimin . Malah kesemua parti ini memperjuangkan kemerdekaan jauh lebih awal daripada UMNO. Slogan API pula adalah merdeka dengan darah. Malah Hizbul Muslimin dan Parti Komunis Malaya (PKM) mempunyai agenda menghalau British dan penjajah jauh lebih berprinsip daripada parti UMNO.

UMNO hanya wujud apabila kuasa raja terancam, dan selepas itu UMNO telah berkompromi dengan British dalam banyak hal sehingga kemerdekaan diberikan “atas dulang perak” kepada UMNO, manakala yang di berikan kepada pejuang-pejuang sejati tanah air adalah gari besi dan dawai-dawai dibelakang tahanan.

Darurat 1948 adalah satu titik tolak utama pendirian British yang mengambarkan penjajah British membuat keputusan untuk menghancurkan gerakan kemerdekaan sejati yang dipelopori oleh PUTERA-AMCJA, PKM dan lain-lain yang menuntut kemerdekaan dari penjajah, manakala mempromosi parti politik yang dapat menjaga kepentingan mereka iaitu Parti Perikatan yang diketuai oleh UMNO dan MCA.

Hartal 1947 dan Perlembagaan Rakyat

Pada tahun 1947, satu gerakan yang paling besar dalam sejarah Malaya telah berlaku. Aksi massa yang paling Berjaya dan paling menyeluruh dalam sejarah moden Malaya adalah hartal 1947. Hartal tersebut adalah suara rakyat menuntut satu dokumen penting yang dipanggil Perlembagaan Rakyat dijadikan Perlembagaan Negara. Perlembagaan Rakyat adalah hasil dan inspirasi masyarakat biasa - kaum tani dan pekerja di Malaya, ia adalah suara kepada masyarakat marhain di negara kita. Ia adalah dokumen yang datang dari akarumbi. Ia adalah dokumen penyatuan majority rakyat Malaysia dari pelbagai kaum dan agama. Perlembagaan rakyat andaikata telah dilaksanakan pada masa itu, Malaya akan bebas dari isu agama dan perkauman.

Dan untuk menunjukkan sokongan rakyat, satu hartal (Mogok Umum) telah dipanggil pada October 20, 1947. Aksi ini dan mogok umum ini boleh mendapat anugerah Guiness Book of Record Malaysia kerana merupakan mogok yang paling besar, menyeluruh dan berkesan. Pada hari tersebut, satu Malaya mogok. Kedai-kedai tertutup, pengangkutan awam terhenti, rakyat tidak keluar dan semua operasi berhenti. Ia bukan sahaja berlaku di ibukota seperti perhimpunan BERSIH dan ISA, tetapi ia berlaku diseluruh negara.



PUTERA-AMCJA

Pihak British cukup tergugat dengan gerakan ini. Mereka juga cukup tergugat dengan Barisan PUTERA-AMCJA. Pusat Tenaga Rakyat (PUTERA) dipimpin oleh Ishak Haji Muhammad dan terdiri dari API, AWAS, Hisbul muslimin, Batas (Barisan Tani), PKMM dan GERAM (Gerakan Angkatan Muda) dan AMCJA – All Malayan Council of Joint Action yang diketuai oleh Tan Cheng Lock dan John Eber. Ia turut menyatukan MDU, Kesatuan Kekeranian, Persatuan Selat, Bekas MPAJA dan PMFTU (Pan Malayan Federation of Trade Union). PMFTU pada masa itu mempunyai 67% rakyat pekerja dalam kesatuan sekerja, iaitu angka yang cukup besar berbanding dengan 7% pada hari ini.

British melumpuhkan gerakan ini dan menguburkan inisiatif Perlembagaan Rakyat dengan Darurat 1948. Semua parti politik kiri diharamkan dan 98% kesatuan sekerja diharamkan. Ribuan rakyat ditahan dibawan undang-undang darurat, ribuan dibuang negara, semua pemimpin kanan ditahan tanpa bicara. British menjalankan semua ini untuk memastikan parti pilihannya UMNO dapat memerintah tanpa halangan. Dengan bersekongkol dengan UMNO, British mengistiharkan PERSEKUTUAN TANAH MELAYU pada 1-2-1948.

Malaya mendapat merdeka pada tahun 1957. Pada masa itu, negara masih dibawah darurat kerana darurat hanya ditarik balik pada tahun 1960. Oleh yang demikian, mungkin Malaya antara beberapa negara yang janggal didunia dimana kemedekaan diistiharkan pada masa negara masih dalam perintah darurat. Merdeka dalam darurat.

Merdeka diberikan kepada UMNO kerana UMNO sedia berkompromi dengan Penjajah British. Hari ini kita menentang Amerika Syarikat kerana menjajah Iraq dan Afganistan. Apakah bezanya dari menentang British yang menjajah Malaya? Tetapi UMNO berkompromi dengan British.

Walaupun UMNO mendabik dada bahawa mereka dapat memperolehi kemerdekaan Malaya tanpa tumpahan darah tetapi ini adalah palsu sepenuhnya. Ribuan rakyat Malaya terkorbon dalam perang menuntut kemerdekaan. Perangkaan mengatakan 11,035 terkorbon semasa darurat 1948-1960, 6,113 cedera, 807 hilang, 34,000 dipenjara tanpa bicara dan 26,000 dibuang negara.

Kemerdekaan yang diwarisi UMNO pada tahun 31 ogos 1957 adalah negara masih dalam darurat. Ekonomi dikonkong sepenuhnya oleh British dan tentera asing masih di Tanah Melayu dan ketua polis negara masih orang Inggeris.


Penubuhan Malaysia

Selepas kemerdekaan diberikan kepada UMNO, UMNO terus memperkukuhkan kedudukannya. Jika kemerdekaan Malaya dicapai pada zaman darurat , bagi penubuhan Malaysia pula, darurat diistiharkan untuk memastikan program Malaysia tercapai.
Pada tahun 1963, kefasisan UMNO terus terserlah apabila ia bersekongkol dengan British untuk menjayakan program Malaysia. Penubuhan Malaysia adalah kerana British yang takut bahawa Singapura, Sabah, Sarawak dan Brunei akan jatuh menjadi negara komunis. Untuk menubuhkan Malaysia, perisytiharan darurat kedua telah dibuat oleh YDP Agong pada 3 September 1963 iaitu lebih kurang dua minggu sebelum penubuhan Malaysia.

Alasan darurat adalah untuk menangani Konfrontasi Indonesia dari tahun 1962 hingga 1966. Sekali lagi pemimpin-pemimpin pembangkang dan kiri ditahan atas nama konfrontasi dan pilihanraya kerajaan tempatan yang ramai dimenangi oleh Socialist Front (SF) ditangguhkan. Sehingga hari ini, pilihanraya kerajaan tempatan masih ditangguh. Pada Mac 1965, semasa Tunku Abdul Rahman membatalkan pilihanraya kerajaan tempatan, beliau berkata ia akan dipulihkan selepas Konfrantasi dengan Indonesia tamat tetapi sehingga kini, beliau dan semua pemimpin selepas beliau masih belum memulihkan pilihanraya kerajaan tempatan.


Represasi UMNO Bermaharajalela

Pilihanraya 1969 memperlihatkan 5 negeri jatuh kepada pembangkang. Parti perikatan hilang 2/3 majoriti di Parlimen termasuk Kuala Lumpur yang menjadi ibunegeri Malaysia pada masa itu. UMNO tidak dapat menerima kekalahan ini dan maka itu tercetuslah Mei 13.

Buku Dr. Kua Kia Soong mengenai Mei 13 yang tidak dipetikaikan oleh Kerajaan mendedahkan peranan yang dimainkan oleh pemuda UMNO dibawah arahan Harun untuk memulakan rusuhan kaum. Mei 13 turut memaparkan peranan yang dimainkan Tun Razak – bapa Najib untuk merampas kuasa dari Tengku Abdul Rahman.

Darurat 1969 memastikan UMNO dapat diselamatkan atas nama baru iaitu BN. Selepas 1969, UMNO pula memulakan politik perkauman pada tahap yang baru dengan adanya Dasar Ekonomi Baru. Dengan tercetusnya Darurat 1969, semua kemenangan parti pembangkang di 5 negeri terbatal sehinggalah BN muncul dengan pakej baru. Hanya DAP dan Parti Rakyat yang tidak menyertai BN.

Sejak itu, pelbagai kebangkitan rakyat dan gerakan massa dilumpuhkan oleh UMNO dengan menggunakan kuasa pemerintah. Polis, kehakiman, media dan lain-lain dikonkong untuk memastikan UMNO terus berkuasa.

Pada tahun 1974, semasa ekonomi Malaysia menghadapi krisis yang serius dengan Inflasi melambung tinggi - gula naik dari 30 sen ke 60 sen, tepung dari 20 sen ke 50 sen, Harga getah jatuh ke paras paling rendah, pengangguran meningkat dan tiada perumahan untuk rakyat miskin dan sebagainya. Dalam suasana ini, gerakan mahasiswa turun membela kaum marhain. Insiden Baling (19-11-1974) dimana 1,000 petani tunjuk perasaan. Tunjuk perasaan berterusan pada 20 & 21 November. Pada 21 November 1974, – 13,000 berarak ke Bandar Baling.

Reaskis fasis UMNO dan BN adalah melumpuhkan gerakan mahasiswa. 1128 pelajar ditahan termasuk Syed Husin Ali dan Anwar Ibrahim . Kemudian Pindaan Akta Universiti dan Kolej Universiti 1975 dibuat dan semua pertubuhan Universiti dibubarkan.


Darurat di Kelantan

Dua tahun selepas itu, darurat digunakan oleh UMNO untuk merampas Kelantan dari PAS. Pada awalnya UMNO membuat persefahaman dengan PAS (masa itu komponen BN) bahawa mereka akan membenarkan PAS memerintah Kelantan dan tidak akan campurtangan dalam urusan Negeri. Tetapi hakikatnya berbeza dimana apabila PAS cuba menggantikan Menteri Besar mereka Encik Nazie yang tidak mahu akur kepada parti. Maka satu undi tidak percaya dibuat di sidang DUN Kelantan, dimana 20 ADUN PAS menyokong usul tidak percaya terhadap MB, manakala 13 ahli UMNO dan seorang ahli MCA meninggalkan Dewan kerana membantah. Akhirnya untuk mengekalkan kuasa UMNO di Kelantan, Tun Hussain Onn telah mengistiharkan darurat di Kelantan, dan Kelantan kemudianya diperintah terus dari KL.

Setiap kali ada kebangkitan rakyat maka UMNO akan menggunkan kuasa polis dan ISA untuk menhancurkannya. Pada tahun 1978 ekoran mogok pekerja MAS, kerajaan telah menahan beberapa pekerja MAS dibawah ISA.


Operasi Lalang 1987

Pada tahun 1987, semasa krisis ekonomi dunia dan dimana UMNO berada dalam satu lagi situasi kemarahan rakyat. UMNO-BN dibawah Mahathir mencetuskan isu perkauman disekitar isu bahasa dan hak pendidikan. Isu kaum sentiasa digunakan untuk memantapkan perpaduan dalaman UMNO dan sekali gus memberikan tiket untuk menggunakan ISA terhadap pembangkang.

Najib pernah berkata akan membasahi keris dengan darah orang cina. Tetapi beliau tidak ditahan ISA. Yang ditahan adalah lebih seratus aktivis termasuk ketua pembangkang Lim Kit Siang yang ditahan dibawah ISA. Atas nama kestabilan negara dan keharmonian kaum, UMNO BN menghancurkan sesiapa sahaja yang cuba menggugat hegemoni mereka. Isu sebenarnya adalah Mahathir bergelut dengan Tengku Razaleigh – perebutan kuasa antara Team A dan B. UMNO dibubarkan dan seterusnya sistem kehakiman diperkosa. Namun ISA menyelamatkan UMNO sekali lagi.


Peritiwi Kerajaan Sabah 1994

Pada tahun 1994, Anwar yang pada masa itu Timbalan Perdana Menteri menggunakan pelbagai taktik untuk mengulingkan Pairin Kitingan - Kerajaan pilihan rakyat dan digantikan dengan Tun Sakaran Dandai dari UMNO. Dia menjadi Ketua Menteri kelapan Sabah.UMNO terus menunjukkan dominasinya dalam politik di Sabah dan semakin cuba mendapat tapak di Sarawak.


DPM Disingkirkan – 1998

Empat tahun selepas itu, Anwar sendiri mengalami padah dan ditahan dibawah ISA. Pada tahun 1998, Anwar Ibrahim melancarkan gerakan reformasi setelah disingkirkan oleh UMNO. Ribuan rakyat turun ke jalanraya menuntut Dr. Mahathir meletak jawatam. Dalam suasana dimana pembangkang semakin kuat, maka UMNO sekali lagi menggunakan ISA untuk menghancurkan gerakan reformasi. Akujanji diistiharkan di kampus dan undang-ndag untuk kakitangan kerajaan diketatkan.


Hindraf dan ISA 2007

Pada tahun 2007. ISA pula digunakan terhadap pemimpin Hindraf yang dapat menyatukan masyarakat India menentang pemerintahan UMNO.

Setiap kali UMNO berasa ia akan hilang kuasa, maka ia akan menggunakan kekerasan untuk kekal berkuasa. Alasan yang biasa digunakan adalah atas nama kestabilan negara dan keharmonian kaum.

Sejak pembentukan Persekutauan Tanam Melayu, UMNO berjaya mengekalkan kuasa dengan memanipulasi dan berkompromi dengan pelbagai pihak untuk terus berkuasa. Segala tentangan yang wujud dari tentangan mahasiswa, pekerja, tentangan politik pembangkang dapat dihancurkan dengan menggunkan kuasa polis, Akta Keselamatan dalam Negeri – ISA, undang-undang , kawalan media dan sebagainya.

Inilah sebahagian dari sejarah UMNO. Adakah UMNO akan serah kuasa dengan mudah?


Tsunami 2008

Namun demikian pada tahun 2008, UMNO-BN berdepan dengan satu situasi mirip 1969. UMNO hilang 2/3 majoriti dalam Parlimen. 5 negeri jatuh kepada pembangkang. Namun UMNO gagal pada masa itu untuk berpegang kepada kuasa. Ini adalah disebebakan oleh beberapa faktor: -

1) Abdullah Ahmad Badawi – Beliau adalah seorang pemimpin yang “lemah” dimana beliau tidak mempunyai sokongan padu dalam UMNO, dan beliau disabotaj dari bawah oleh gandingan Mahathir-Najib. Pada zaman beliaulah, PSM mendapat pendaftaran dan Anwar Ibrahim dibebaskan. Zaman Abdullah Badawi memberi sedikit ruang untuk pembangkang bergerak. Selepas kegagalan Pilihanraya 2008, Badawi cuba membuat beberapa pembaharuan dan reformasi seperti yang pernah dibuat Habibi selepas kejatuhan Suharto untuk mendapat keyakinan semula rakyat. Tetapi cubaan beliau digagalkan apabila UMNO dibawah Najib dengan Mahathir di belakang menghabiskan kariar politik Badawi.

2) Faktor kedua Tsunami 2008 - Rakyat cukup matang dan cukup bencikan UMNO dan BN kerana korupsi, nepotisma dan lain-lain salahguna kuasa. Kemarahan rakyat melintasi garis kepartian dan perkauman apabila orang Cina memegang bendera PAS dan orang Melayu melambaikan bendera DAP. Di Perak, rakyat pergi ke pejabat kerajaan negeri untuk mempertahankan Bangunan Kerajaan negeri sejurus selepas Pembangkang menang tipis. Mood dan momentum menyebabkan BN tidak dapat larikan harta kerajaan yang kini milik PR. Dalam suasana kesedaran rakyat yang tingi dan dalam suasana kesemua kumpulan BN kecewa, maka mereka tidak tahu nak buat. Scenario yang mungkin berbeza berlaku andaikata Mahathir atau Najib memerintah pada masa itu.

3) Kebangkitan pelbagai gerakan rakyat yang bersatu bersama seperti satu jackpot. Gerakan Peguam, BERSIH , Hindraf . Ini mewujudkan satu suasana yang agak berbeza kerana di Malaysia kesedaran muncul pada zaman berbeza, dan justeru itu UMNO – BN boleh sentiasa berkuasa berdasarkan pecahan ini .

Contohnya pada tahun 1995, Mahathir menang kerana sokongan orang Melayu, manakala orang bukan Melayu tidak menyokong beliau. Pada tahun 1999 – Mahathir pula menang kerana undi orang bukan Melayu ekoran mereka takut dengan peristiwa September 11, dan tidak banyak terpengaruh dengan isu Anwar sepertimana orang Melayu.

Dalam dua scenario ini, Mahathir dan UMNO masih berkuasa. Namun suasana 2008 berbeza sekali . Pada tahun 2008, kebangkitan semua kaum dan juga golonan orang muda seperti selari. semuanya meletup sekali dan perubahan berlaku tetapi ia masih belum cukup untuk memangani Putrajaya.


Rejim Najib

Kini Najib menjadi PM setelah rampasan kuasa dari Abdullah Badawi. Apakah strategi Najib ? Kalau kita melihat strategi Najib, kita dapat membaca ke mana arah tujunya.

1. Najib mengambil pendirian berjinak dengan Amerika Syarikat. Ini adalah untuk mengurangkan pengaruh Anwar dengan kuasa dunia tersebut. Malaysia sanggup membuat sekatan gas untuk ke Iran setelah diarahkan oleh Amerika Syarikat. Najib sanggup membelanjakan jutaan ringgit untuk meraba bahu dengan Barack Obama.

2. Mengawal media perdana dan media alternatif. Pelbagai pemberita progresif telah ditukar, kartun Zunar menjadi ancaman kepada negara, CD anak muda Namewee menjadi isu pendebatan sehingga di peringkat cabinet, manakala Utusan Melayu dibenarkan untuk terus mencetuskan suasana ketegangan tanpa had. Media dibawah Najib terus dikongkong.

3. Najib tidak malu merampas kuasa secara tidak sah seperti di Perak dan beliau juga tidak segan dan terus berusaha untuk merampas kuasa di Pulau Pinang dan Selangor. Wang dan ugutan diguna untuk membeli wakil rakyat. Najib langsung tidak menghormati kemahuan rakyat dan hak demokrasi.

4. Mempermainkan perkauman bukan secara langsung . Walaupun BN mengambil keputusan menjauhkan diri dari PERKASA, tetapi Najib setelah teguran Dr. Mahathir mengambil kesimpulan tidak menentang Perkasa. Nampaknya PERKASA terus mendapat liputan luas dalam media kawalan UMNO. Dr. Mahathir menjadi penasihat PERKASA dan terus menggunakan gerakan ini untuk mencetuskan huru-hara. Mahathir tidak mahu PR dan Anwar memerintah dan begitu juga Najib. Jika ini berlaku, mereka takut mereka akan dipenjarakan, seperti yang pernah berlaku kepada pemimpin kukubesi yang hilang kuasa seperti Pinochet dan Fujimori.

5. Sistem kehakiman dan institusi lain terus dimanupulasi dan ini boleh dilihat dalam kes kedua liwat Anwar dan perbicaraan kes Teoh Beng Hock dan isu DUN Negeri Perak.

6. Najib terus mahu mendapat sokongan kaum kapitalis dunia dengan melaksanakan polisi-polisi neoliberal seperti GST, pindaan Akta Pekerjaan dan pengurangan subsidi secara agresif dan rakus.

Dengan cara ini, Najib berpendapat beliau dapat memecahbelahkan perkauman, mendapat sokonan peniaga tempatan dan Imperialis antarabangsa dan kawasan ketat beliau keatas media, polis dan kehakiman akan memastikan dia terus memerintah secara sah atau tidak sah.


Adakah Najib Menuju Pemerintahan Fasis?

Justeru itu, kalau kita petik 7 ciri fasis yang disimpulkan oleh ahli akedemik politik Laurence W Britt, dan kesimpulan Dzulkarnain yang terdapat dalam kertas yang disediakan oleh penganjur, maka tidak sah lagi ciri-ciri seperti - mempromosikan semangat kebangsaan atau patriotisme yang menjurus kepada perkauman; sokong pertubuhan perkauman seperti PERKASA; kebencian terhadap nilai dan hak asasi manusia; pencabulan hak asasi manusia; pengawalan ketat media massa; penyalahgunaan institusi keselamatan Negara; dan pelaksana undang-undang iaitu agensi penguatkuasa dan kehakiman disalahgunakan; kepentingan kroni dan koporat dilindungi secara rapi; dan subsidi diteruskan kepada syarikat kroni; gejala kronisme dan rasuah berleluasa; pemberian kontrak dibuat tanpa ketelusan; dan akhirnya penipuan terancang dalam sistem pilihan raya. Jika ini bermakna menuju fasisme maka tiada soalan lagi kecuali menyimpulkan bahawa Najib menuju kepada fasisme. Kerana semua ciri-ciri ini dilaksanakan pasa masa ini.

Namun demikian, suasana zaman Benito Mussolini jauh berbeza berbanding dengan zaman Najib Razak. Najib berada dalam zaman ekonomi global kapitalisma dimana syarikat-syarikat MNC lebih kuat dari negara-negara berdaulat. Oleh yang demikian – fasisme akan membawa kepada keadaan iklim perniagaan yang tidak selesa. Ini akan ditentang oleh puak peniaga kecuali jika Najib dan UMNO dapat mengimbangi suasana kukubesi dengan syurga pernigaan kepada kaum kapitalis. Mungkin Najib boleh belajar dari Singapoura beberapa tips. Oleh yang demikian adalah satu halangan untuk Najib. Sejauhmanakah sistem kapitalis itu sendiri mahu menyokong Najib, atau mereka mahu mencari pengganti dalam bentuk PR? Inilah berlaku di Indonesia apabila kaum peniaga merasakan peniagaan lebih baik dibawah pembangkang daripada dibawah Suharto.

Isu kedua: Sistem maklumat merupakan senjata yang paling berkesan hari ini. Marx pernah berkata bahawa teknologi yang dibawa oleh kaum borjuis boleh digunakan balik terhadap golonga mereka sendiri. Dalam suasana berbincangan kita hari ini, informasi maklumat tidak lagi menjadi monopoli BN dan parti pemerintah. Oleh yang demikian, keadaan maklumat yang penting dapat disalurkan. Keadaan berbeza pada zaman dahulu dimana informasi dan maklumat menjadi monopoli satu golongan sahaja.

Faktor ketiga yang saya rasa cukup penting adalah sejauh mana PAS akan termakan umpan UMNO. Hari ini saya ingin mengangkat topi nak tabik kepada PAS kerana sejak kebelakangan ini, PAS telah berkelakuan dengan penuh tanggungjawab dan penuh matang. Dulu semasa saya baca Harakah Bahasa Melayu dan kertas Harakah bahasa Inggeris yang ada didalamnya, saya dapati Harakah Bahasa Melayu dan bahasa Inggeris mempunyai bau politik yang berbeza. Satu untuk tarik orang Islam Melayu dan satu lagi untuk tarik orang bukan Melayu. Namun demikian, kebelakangan ini saya melihat bahawa kenyataan-kenyataan pemimpin PAS dan juga tulisan-tulisan pemimpin PAS cukup konsisten sekali, baik dalam Harakah bahasa Melayu mahupun Harakah bahasa Inggeris.

UMNO telah mencuba banyak isu – isu perpaduan Melayu, isu Ahli Parlimen Serdang yang masuk surau bagi bantuan, isu Kalimah Allah, isu penukaran agama dan isu pembakaran gereja. Dalam semua ujian ini, PAS telah meperlihatkan satu imej yang cukup baik dan matang. PAS tidak menari dengan nada dan muzik UMNO lagi. Pendirian PAS semakin konsisten dan semakin dapat diterima oleh majority rakyat yang berbilang kaum.

Dulu setiap kali, isu Melayu dan Islam dipermainkan oleh UMNO, PAS terus mengambil satu posisi bersama UMNO dan ini dengan senangnya memecahkan perpaduan dikalangan pembangkang terutamanya dengan DAP. Tapi PAS hari ini berbeza dan mungkin dengan slogan PAS UNTUK SEMUA dan membolehkan orang bukan Islam menjadi ahli bersekutu PAS, maka PAS hari ini tidak lagi dapat memainkan peranannya sebagai kumpulan radikal atau fundamentalism Islam. PAS harus tegas dan berani memperjuangkan konsep ini demi perpaduan pembangkang dan PR.

Selagi PAS dilandasan yang tidak terjerat dengan umpan UMNO, selagi itu UMNO susah untuk memecahbelahkan perjuangan rakyat. Saya juga ingin menegaskan perpaduan kaum dapat kita kekalkan hari ini, sebahagian besar adalah berpunca daripada sifat dan sikap PAS yang tidak memainkan sentiment kaum dan agama untuk sekadar popular sahaja.


Apakah Harus Dibuat ?

Untuk menguburkan hegemoni UMNO-BN dalam politik Malaysia, maka saya menyarankan empat pendekatan, iaitu peta jalan ke Putrajaya –

1. Memperkasakan rakyat dan bukan membohsiakan rakyat

Apabila Markos cuba mengekalkan kuasa di Filipina setelah menang pilihanraya secara tipu muslihat tetapi rakyat Filipina tidak dapat menerima keputusan pilihanraya, Marcos digulingkan oleh gerakan rakyat. Di Venezuela, pada tahun 2002, apabila tentera dengan sokongan peniaga dan CIA membuat rampasan kuasa terhadap Chavez, lapan juta rakyat Venezuela turun mempertahanakan Chavez, dan Chavez dapat kembali bertakhta. Di Perak, apabila Najib melancarkan rampasan kuasa, kuasa rakyat yang kita lihat adalah sementera, tidak menyeluruh dan tidak ramai. Seandainya Kerajaan PR Perak membuat program yang begitu popular, mengapa rakyat Perak tidak turun untuk mempertahanakan kerajaan PR Perak disana. Malah kerjaaan PR jatuh kerana ahli PR yang lompat parti.

Oleh yang demaikian, apabila mengambil kuasa, membuat sekadar program kebajikan sahaja tidak memadai. Rakyat mesti sentiasa menjadi sedar dan terlibat secara langsung dalam politik, dan rakyat mesti sentiasa turun untuk mempertahankan kerajaan rakyat.

PR, saya lihat, kurang melakukan kerja-kerja memperkasakan rakyat. Di Selangor umpamanya, kerajaan Negeri memperkasakan ekonomi begitu baik dan program kebajikan jauh lebih baik daripada zaman BN, tetapi apabila wujud persoalan seperti isu air syabas yang cuba disabotaj oleh BN, keajaan PR tidak berani membuat satu referendum. Jika PR membuat satu referendum bertanya samada rakyat Selangor mahu Kerajaan Negeri atau Syabas uruskan air Negeri Selangor, rakyat boleh mengundi di pejabat Majlis daerah, pejabat tanah dan JKK, sudah tentu ia akan mempolitikkan rakyat. Satu referendum akan membawa bersama penglibatan rakyat dalam menentukan aliran politik negeri. Yang sekali gus memberikan rakyat sentiasa peka kepada suasana politik. Di negara Venezuela dan Cuba, referendum sentiasa diadakan untuk mendapat endorsement rakyat, dan sekali gus rakyat di negara itu sentiasa peka untuk mempertahanakan kerajaan mereka.

Di negeri-negeri PR, PR cuba membuat banyak program untuk menyaingi BN dari segi memberi beras, beg sekolah , hamper dan sebagainya. Rakyat mesti disajikan dengan idelogi dan prinsip perjuangan, bukan disajikan dengan wang dan makanan percuma.

Jika Najib menuju fasisma, hanya gerakan rakyat dapat menyelamatkan keadaan. Untuk sebab itu, kita memerlukan rakyat yang sedar dan berani mempertahankan kerajaan rakyat.

2. Program yang Jelas dan meyakinkan

PR harus mempunyai satu program politik minimum yang cukup jelas antara semua parti dan program PR ini harus diumumkan kepada rakyat. Setakat ini walaupun ada unsur membawa agenda PR dan logo besama tetapi rakyat luar lebih banyak melihat persaingan dikalangan anggota PR daripada presamaannya. Parti-parti PR juga lebih banyak cuba menonjol perbezaan daripada persamaan. Baru-baru ini Lim Guan Eng memperkenalkan satu dokumen jika PR memerintah, tetapi ia tidak dibuat bersama dengan parti komponen lain, dan ini menimbulkan prasangka.

PR juga telah membuat “shadow cabinet”, tetapi cabinet bayangan PR ini mempunyai tiga orang untuk satu jawatan dan mereka langsung tidak aktif dan ramai yang tidak kenali mereka dan mereka jarang membuat kenyataan. Bagaimana rakyat hendak yakin dengan kerajaan yang menunggu untuk memerintah jika mereka langsung tidak menonjol.

Hanya dengan satu program politik yang jelas dan alternative, dan satu dokumen yang cukup jelas, baru ia memberi rakyat peluang melihat apakah alternative. Kita tidak perlu tunggu sehingga pilihanraya, untuk kita mengutarakan program politik ini.

3. Membentuk satu Gabungan yang lebih besar merangkumi pertubuhan sivil, kumpulan masyarakat, NGO dan parti politik lain

Tidaklah salah saya mengatakan, PR dibentuk bukan secara terancang dan sedar, tetapi secara tidak sengaja seperti satu kemalangan. Sejurus selepas keputusan pilihanraya 2008, rakyat meluahkan sentimen yang cukup jelas bahawa mereka mahukan pembangkang bersatu. Walaupun pada masa itu, ada sedikit perebutan kuasa antara parti pembangkang tetapi desakan rakyat yang cukup kuat menyebabkan tiga parti pembangkang utama akur dan menubuhkan PR. Kini PR harus membincangkan politik masadepan dan menjemput kumpulan-kumpulan sivil, pertubuhan hak asasi, NGO, Kesatuan sekerja dan lain-lain parti menyertai satu gabungan yang lebih besar untuk menguburkan UMNO-BN. PR nampaknya terlalu menfokus kepada pilihanraya, dan ini sering mencetuskan persoalan kerusi . PR harus menjurus kepada membentuk gerakan akternatif kuasa kedua untuk mencabar kuasa BN sekarang.

Konsep ini seperti yang dibuat oleh PUTERA-AMCJA atau Gagasan Demokrasi. Dengan adanya satu gabungan yang lebih besar, maka keyakinan untuk berlawan dengan UMNO dan jentera BN akan menjadi lebih kuat. Andaikata jika perlu memberikan sedikit kerusi kepada kepimpinan masyarakat sivil, maka ia harus diberikan. Kerusi tidak seharusnya menjadi monopoli 3 parti ini. Contohnya jika masyarakat Orang Asli hendak meletakkan calon di satu tempat, lebih baik kita membernarkan mereka dan mendapat sokongan mereka daripada mengasingkan diri.

PR harus mempunyai satu program jelas dan menjemput semua parti lain dan organisasi lain untuk sama-sama membentuk satu gerakan menentang BN yang cukup besar. Ia harus dianggotai bukan sahaja oleh parti politik tetapi juga oleh kumpulan-kumpulan masyarakat dan NGO-NGO.

Disini ada baiknya kita merenung, pandangan Presiden PAS yang cukup progresif iaitu Prof Dr. Burhanuddin Helmy. Burhanuddin Helmy mempunyai asal usulnya dari Nasionali kiri dan terlibat dalam KMM(1939), KRIS(1945), PKMM(1945) dan PUTERA(1947).


Ucapan Burhanuddin dalam Persidangan Agung PAS di Kelab Sultan Sulaiman, KL Disember 1956 mengariskan –

“….Kerana itu penjajahan tidak boleh ditentang hanya dengan tenaga satu golongan saja, satu parti sahaja tetapi sebaliknya hanya dengan tenaga-tenaga anti imperialis seluruh dunia, tenaga-tenaga anti- imperialis seluruh masyarakat.

Kerana itulah PAS sanggup bekerjasama denagan apa saja golongan, apa saja parti, apa saja aliran dalam masyarakat atas dasar kepentingan kemerdekaan bangsa dan tanah air.

Tenaga-tenaga nasionalizem, keugamaan dan sosialisme yang sihat dalam masyarakat harus kita gembeleng, kita padukan mulai sekarang untuk merupakan satu tenaga besar demi tugas perjuangan kemerdekaan dan kedaulatan tanah air kita.

Dasar-dasar persamaan antara ketiga-tiga tenaga ini harus kita tegakkan dari sekarang, kita pupuk dan kita perkukuh dari sekarang. Dan satu dasar persamaan, satu titik pertemuan yang kukuh yang boleh kita tegakkan untuk mempertalikan ketiga-tiga tenaga ini. Untuk memadukan ketiga-tiga tenaga itu ialah dasar kita bersama menentang penjajahan, cita-cita kita bersama mengingini satu Negara kebangsaan yang demokratis dan berdaulat.”

Saya mengingatkan kembali kata-kata Presiden PAS ini, kerana untuk menguburkan rejim fasis UMNO hari ini memerlukan kerjasama pelbagai parti dari pelbagai aliran. Selagi parti-parti dalam PR berpendirian dibawah satu program yang jelas, maka aspirasi menguburkan BN cukup baik. Hari ini, PR masih gagal membentuk satu fahaman program perpaduan politik yang jelas. Rakyat memerlukan satu program politik yang jelas untuk membawa perjuangan maju ke hadapan. Dan program ini mesti popular dan membawa masuk lebih kumpulan dan golongan.

4. Berani membuat reformasi dalam Kerajaaan Negeri

Kerajaan negeri PR mesti berani membuat perubahan. saya cukup menghormati MB sah Negeri Perak Datuk Nizar kerana beliau berani melakukan pilihan raya peringkat kampong dan keputusanya lebih 80% mnyokong calon PR daripada BN. Dalam suasana ini, pilihanraya kerajaan tempatan, pada pandangan saya, akan membawa lebih manfaat kepada pembangkang. Dan jika BN menghalangnya, maka kita dengan jelas boleh menunjukkan BN anti demokrasi. Tetapi nampaknya tiada keberanian politik untuk melaksanakannya dikalangan PR.

Dulu Kelantan memberi kerja 5 hari, dan selepas itu Kerajaan Persekutuan yang mulanya kutuk program ini akhirnya setuju, dan terpaksa ikut Kelantan dan memberi kerja lebih 5 hari. PR juga harus juga melaksanakan sistem gaji minima di peringkat kerajaan negeri dan membuat program-program yang berani supaya rakyat dapat lihat perbezaan antara kerajaan BN dan PR. Kerajan Pulau Pinang harus dipuji kerana berani membuat perubahan. Begitu juga Selangor, dimana FOI bill diluluskan. Tetapi ia harus diikuti oleh negeri–negeri lain. Resolusi ISA pula hanya dibentang di DUN Perak dan Selangor, bagimana dengan DUN-DUN lain. Mengapa tiada keseragaman. Mengapa sistem tender yang diguna di Pulau Pinang tidak diguna di negeri lain PR atau FOI di Selangor tidak diikuti oleh negeri lain?

Jika Kerajaan Negeri membuat undang-undang baru yang membela golongan rakyat biasa dan membuka ruang demokrasi yang lebih luas, BN tercabar untuk ikut. Jika mereka tidak ikut, ia memberi peluang kepada rakyat menilai. Antara perkara lain yang boleh dibuat ialah dari segi program perumahan selesa, mengistiharkan harta penjawat utama dan sebagainya


Komitmen PSM

Parti Sosialis Malaysia (PSM) adalah sebuah parti serius berlandaskan aspirasi rakyat dan bekerja di peringkat akarumbi. PSM adalah parti pertama dimana ADUN. MP dan Ahli majlis mengistiharkan harta dan mengeluarkan laporan tahunan kerja yang dibuat setiap tahun. Ia telah mengambil pemerintah 11 tahun untuk mendaftarkan PSM. Kalau ditinjau kerja-kerja PSM untuk setahun yang lalu, PSM telah mengadakan aksi massa meminta PERKESO memberi lebih perlindungan kepada pekerja, meminta bank negara campurtangan dalam isu hutang dan isu along, membantah pengswastaan hospital awam dan membantah GST dan pindaan akta pekerja. Komitmen dan kerja PSM berjuang bersama masyarakat akarumbi menuntut perubahan adalah sesuatu yang konsisten dan biasanya tiada banyak dipersoalkan.

Dari segi PR. PSM mengambil keputusan yang diumumkan dalam Forum Sosialisma 2009 bahawa PSM tiada niat untuk membina kuasa ketiga pada ketika ini dan dengan tegas mengatakan PSM akan berkerjasama dengan PR untuk menguburkan BN. Dalam Kongres Parti pada tahun ini, sekali lagi Ahli parti mengambil keputusan bahawa PSM akan bekerjasama dengan PR dan akan membuat kerjasama pilihanraya seperti tahun-tahun lalu dengan parti pembangkang lain untuk menentang Barisan Nasional yang dilihat sebagai musuh utama.

Dalam konteks ini, PSM berpendapat hubungan antara parti pembangkang harus berdasarkan satu program politik dan mesti ada disiplin untuk mengikuti program minima ini dan mesti ada proses saling hormat menghormati. Selagi program politik itu tidak bertentangan dengan prinsip dan aspirasi rakyat, PSM akan sentiasa bersama.


Kesimpulan

Iklim perubahan terbuka luas. Bau kebebasan semakin terasa. Kemenangan pembangkang ke Putrajaya nampaknya pasti. Tetapi PR sendiri yang dapat mengagalkan dirinya sendiri jika tidak berhati-hati.

Calon yang tidak berprinsip dan tidak bertanggungjawab harus diganti. Program parti harus jelas. Gerakan menentang UMNO-BN harus dibesarkan dan kerajaan Negeri harus berani mendukung perubahan ini secara selari dan konsisten.



KUASA RAKYAT KUASA KERAMAT !

Hidup rakyat !

Read More